ΣΥΡΙΖΑ: Οι “ωδίνες” να μην γίνουν “οδύνη”

“Οταν το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο πασχίζει να γεννηθεί, τότε είναι η εποχή των τεράτων” είναι η πολυφορεμένη ρήση του Αντόνιο Γκράμσι. Η επικαιρότητα της φράσης, σαφώς και δεν έγκειται στη συνάφεια του Ιταλού πολιτικο- φιλοσόφου της Αριστεράς, με τον ΣΥΡΙΖΑ... Αλλά ούτε μπορεί να συμφωνήσει καποιος ότι έχει βάση πως “το παλιό πεθαίνει”, αφού δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι ο Α.Τσίπρας είναι οριστικά και αμετάκλητα εκτός παιχνιδιού… Από την άλλη, όντως…κάτι “πασχίζει να γεννηθεί”, αλλά θα είναι καινούργιο, ή πιο…παλιό, από το παλιό, θα το δείξει ο χρόνος. Εκείνο που σίγουρα βρίσκει απόλυτη αντιστοίχηση με τη ρήση του Γκράμσι είναι για…την εποχή των “τερατων”. Οντως! Στη διαδικασία ανασύνταξης του ΣΥΡΙΖΑ εχουν αρχίσει να ακούγονται… “τέρατα”!

Το οικονομικό επιτελείο

Αίφνης μάθαμε (από τον κ.Σπίρτζη) ότι υπήρχε “ένα κενό από το οικονομικό μας επιτελείο, που δεν γνώριζε ότι πραγματικά η αγορά έχει πάρει μια μεγάλη ανάσα από αυτά που έδινε η προηγούμενη κυβέρνηση”. Η…ταβανόπροκα για την Κυρία Εφη Αχτσιόγλου, που ηταν επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου, ηταν οφθαλμοφανέστατη. Ομως από την άλλη, είναι να αναρωτιέται κάποιος, πώς ένας εμπειρότατος πολιτικός αναμένει από το οικονομικό επιτελείο να του δώσει εικόνα της αγοράς, όταν και ο ίδιος είναι μέσα στην αγορά, αλλά και ο ίδιος προεκλογικά έλεγε ότι είναι μέσα στην κοινωνία και έβλεπε τις δυσκολίες. Αρα, ή επελέγη συνειδητά να μεταφερθεί μια γκρίζα και στρεβλή εικόνα, ή υπήρχε συνολική άγνοια κι όχι μόνο του οικονομικού επιτελείου. Πολλώ δε μάλλον όταν στις προεκλογικές αντιπαραθιέσεις, ο κ.Σπίρτζης ηταν απο τους λάβρους εναντίον της κυβέρνησης για όσα δεινά συμβαίνουν στην αγορά “από το καθεστώς Μητσοτάκη”…

Το μαξιλάρι των 37 δις

Το ίδιο ξαφνικά, μάθαμε (από τον κ.Παππά) ότι δεν θα συνέβαινε και κάτι αν αντί για μαξιλάρι 37 δις, ο ΣΥΡΙΖΑ άφηνε 30 δις. Και το “χειρότερο”; Οτι τα 37 δις τελικά ηταν αποτέλεσμα υπεροφορολόγησης!! Κι όμως, το περιβόητο μαξιλάρι ήταν το…σμαράγδι στο στέμμα της αντιπολιτευτικής και πολεμικής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ για τις αποτυχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και τις επιτυχίες της διακυβέρνησης 2014-2019! Αίφνης, στο βωμό της κούρσας διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ, μαθαίνουμε ότι…μπορεί να έχουν δίκιο όσα κόμματα έλεγαν ότι το μαξιλάρι ηταν αποτέλεσμα υπερφορολόγησης. Συνειδητά, δε αφήνουμε εκτός σχολιασμού, την ευκολία με την οποία διατυπώνεται το επιχείρημα “τι 37 δις, τι 30; Τι θα γινόταν;”, διότι αποκαλύπτει τον παγιωμένο δημαγωγικό τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να ικανοποιεί το θυμικό των πολιτών, τροφοδοτώντας ευπεπτα επιχειρήματα.

Το ίδιο εύπεπτο και εύκολο πολιτικό αφήγημα, εξέπεμψε η πρώτη υποψηφιότητα για την ηγεσία, Ε.Αχτσόγλου, βάζοντας στη σειρά εύηχες και πυκνές νοημάτων λέξεις, μιλώντας για το αύριο, αλλά χωρίς κουβέντα για το σήμερα και πολύ περισσότερο για το κυβερνητικό χθες. Η αλήθεια είναι ότι η τρικυμία στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποτελεί ένα τοπικό γεγονός χωρίς σημασία, αν δεν αποτελούσε την αξιωματική αντιπολίτευση. Θα ηταν οδυνηρό να εγκλωβιστεί επι μακρόν στις κομματικές καντρίλιες και την εσωστρέφεια, η οποία φέρνει στην επιφάνεια επικίνδυνα τοξικά στοιχεία της κυβερνητικής αλήθειας. Το εσωκομματικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ αποκτά ενδιαφέρον απο τη στιγμή που αφενός οι Πολίτες, αφετέρου το πολίτευμα, αναμένουν την επαναφορά της αντιπολίτευσης σε λειτουργία κανονικότητας. Ασχέτως, βεβαίως, αν η κανονικότητα δεν ηταν ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά…