Η κυβέρνηση μπροστά στην καθημερινότητα

Η χώρα του τυχαίου είναι εκείνη η χώρα, όπου η ανασφάλεια και η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ο κανόνας. Ανασφάλεια στο τι θα προκύψει, τι θα συμβεί την κάθε μέρα που έρχεται…Το κράτος παραμένει σκιαχτικό για τον πολίτη, παρ’ ότι έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα για να μην εξαρτιέται ο πολίτης και να μην μπλέκεται σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα τουλάχιστον σε απλά πράγματα -που μέχρι πρότινος έμοιαζαν θεόρατα.

Ο λαβύρινθος της γραφειοκρατίας εννοείται πως εξακολουθεί να υφίσταται. Η πολυνομία, η πολυδιατύπωση, η ασάφεια, η ερμηνεία, η παρερμηνεία είναι εδώ μαζί με δεκάδες άλλες πληγές και χοροπηδούν σαν τις ακρίδες του θέρους. Και τι θέρος.

Και τι θέρος. Θερίζει ανθρώπινες ζωές. Εκτός από μια μεγάλη φυσική καταστροφή, δύο νέοι άνδρες, ο 34χρονος λοχαγός Χρήστος Μουλάς και ο 27χρονος υποπλοίαρχος Περικλής Στεφανίδης, έχασαν τη ζωή τους κατά την εκτέλεση του καθήκοντος για την πατρίδα τους. Έπεσαν με το αεροσκάφος Canadair CL-215 σε μια ρεματιά, αλλά, δυστυχώς, κατά τη φάση της προσγείωσης, οι πλωτήρες του αεροσκάφους “συγκρούστηκαν” με ένα δέντρο και αποκολλήθηκαν, με αποτέλεσμα να συντριβεί.

Ο Χρήστος και ο Περικλής, δύο νέοι που ονειρεύονταν μια καριέρα στην Πολεμική Αεροπορία, βρήκαν τραγικό θάνατο στον Πλατανιστό, κοντά στην Κάρυστο, κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς. Δύο ζωές χάθηκαν. Τι κατάρα! Κάθε χρόνο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μια πυρκαγιά συμβαίνει κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Φόβος γι’ αυτόν τον σκοτεινό ορίζοντα, φόβος γι’ αυτή τη μοίρα, σύμφωνα με τα λόγια του Μίλαν Κούντερα. Ο Νίκος Δένδιας είχε δίκιο που κήρυξε τριήμερο πένθος για τους δύο ήρωες.

Η ελληνική καθημερινότητα, όπως και η ζωή, έχει το στοιχείο του απρόβλεπτου”. Το “όλα επιτρέπονται” ζει και βασιλεύει παντού. Ειδικά στους δρόμους, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, σαν μια ελληνική εκδοχή του άσματος «Sons of Anarchy». Σλάλομ, ζιγκ ζαγκ, παραβάσεις όπου το “κόκκινο” θεωρείται “πράσινο”, κανένας σεβασμός στους πεζούς ή τους άλλους οδηγούς. Το σύνθημα είναι να κάνεις τα πάντα και, πάνω απ’ όλα, να δουλεύεις με τους δικούς σου όρους. Οπότε “κάντε ό,τι θέλετε”. Δυστυχώς, η ίδια στάση ισχύει και όταν διασχίζετε πεζή τις διαβάσεις πεζών, αγνοώντας τα “σήματα στοπ”.

Η “αναρχία” κοστίζει ακριβά. Όταν αγνοούμε τους κανόνες, οι κανόνες δεν εφαρμόζονται και η πιστοποίηση στην παροχή υπηρεσιών είναι άγνωστη έννοια, η ζωή και η καθημερινότητα λειτουργεί με διπλό ταρίφα.

“Στην ώρα τους” πληρώνουν την πρώτη δόση των φόρων μέχρι τις 31 Ιουλίου. Αν και συνήθως με “αγωνία” ανακοινώνεται ότι θα δοθεί παράταση σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις για να υποβάλουν τις φορολογικές τους δηλώσεις μέχρι τις 31 Αυγούστου. Όσοι είναι συνεπείς θα “κρεμαστούν”. Οι συνεπείς θα είναι όσοι υποβάλλουν την τελευταία στιγμή, όσοι ‘ψιθύρισαν’ παράταση ή όσοι καθυστέρησαν να υποβάλουν για κάποιο ξαφνικό λόγο και μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, Θεού θέλοντος, θα βρίσκονται σε χαλαρωτικές διακοπές.

Όσοι είναι συνεπείς θα τιμωρηθούν. Αυτοί που βρίσκουν διέξοδο, οι οπαδοί του “ωχαδερφισμού”, οι εγωιστές, οι μικροκερδοσκόποι, αυτοί που έχουν 20 ακίνητα αλλά μηδενικό εισόδημα, αυτοί θα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι στο τέλος της κούρσας. Γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας και, ως εκ τούτου, έχει επίσης να κάνει με αυτό το – σε πολλές περιπτώσεις – εχθρικό κράτος.

Δεν είναι δυνατόν να μην αναφερθεί ο 54χρονος σεκιουριτάς που δολοφονήθηκε από αδίστακτα και απάνθρωπα χέρια. Άλλη μια ζωή χάθηκε. Τον χτύπησαν με αφάνταστη βία για να κλέψει χαλκό από εργοτάξιο κατά βούληση, κάπου στο “χάος” του Ασπροπύργου. Διέφυγε “σώος και αβλαβής”. Ποιο κράτος νοιάστηκε γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Μόνο η οικογένειά του τον θρηνεί. Ένας φύλακας στο εργοτάξιο ενός φωτοβολταϊκού πάρκου σκοτώθηκε από μια συμμορία μεταλλοκλεφτών που δεν πήρε κανένα μέτρο προφύλαξης και, όπως είπε ο γιος του, δεν είχε αριθμό τηλεφώνου έκτακτης ανάγκης. Οι αστυνομικές αρχές δείχνουν να αδιαφορούν για τέτοια πράγματα. φράχτες ή ακόμη και τις εταιρείες που παραλαμβάνουν το κλεμμένο υλικό. Δεν υπάρχουν συλλήψεις ή καταδίκες.

Το θέμα είναι ταμπού, επειδή είναι οι παράνομοι Ρομά που εμπλέκονται στην κλοπή μετάλλων και χαρακτηρίζονται ως “ευάλωτη” ομάδα. Λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία ενός φύλακα ασφαλείας, μια ομάδα Ρομά που έκλεβε ατσάλι από μια γέφυρα υπό κατεδάφιση παγιδεύτηκε κάτω από τσιμέντο. Θρήνησαν κάθε θάνατο με τη σειρά τους. Χάθηκαν επίσης ζωές.

Τέτοιες εμμονές πρέπει να διαλύσει η κυβέρνηση. Να αποκαταστήσει την ισότητα και, συμμετρικά, την ισονομία. Εδώ θα κριθεί η συνοχή, η επάρκεια και η ικανότητά της σε τέτοια θέματα της καθημερινότητας.