Αβοκάντο καθάρισμα: Πώς γίνεται

Αβοκάντο καθάρισμα: Πέρα από το κόψιμο και το καθάρισμα, υπάρχουν μερικά tips για να καταλαβαίνουμε ότι είναι ώριμο το αβοκάντο.

Το καθάρισμα του αβοκάντο, όπως και το καθάρισμα του ανανά, είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι κανείς μπορεί να φαντάζεται. Πρόκειται για ένα αειθαλές, ιθαγενές δέντρο γνωστό και με την ονομασία βουτυρόδεντρο. Ανήκει στο γένος Περσέα οικογένεια Δαφνοειδή και ανακαλύφτηκε στις τροπικές περιοχές του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής, όπου από τα αρχαία χρόνια το καλλιεργούσαν οι ιθαγενείς αφού ο καρπός του ήταν συστατικό της διατροφής τους.

Στη συνέχεια διαδόθηκε και σε άλλες περιοχές, στις ΗΠΑ, Βενεζουέλα, Κολομβία, Χιλή, Κούβα και έφτασε στο Ισραήλ και την Αυστραλία. Στην Ευρώπη έφθασε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν άρχισε η καλλιέργεια του στην Ισπανία και Πορτογαλία ενώ στην Ελλάδα έφθασε στη δεκαετία του 1960. Ο καρπός του δέντρου έχει γεύση βουτυρώδη και δεν τρώγεται αμέσως μετά τη συγκομιδή, αλλά αφού πρώτα ωριμάσει μετά από μία εβδομάδα σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (15°C – 25°C) ή 2 – 8 βδομάδες στο ψυγείο (θερμοκρασία 4,4°C – 13°C και σχετική υγρασία 85 – 90%).

Το σχήμα του είναι ωοειδές με μακρύ κωνικό λαιμό και ο φλοιός του χρώματος πράσινου. Η σάρκα του είναι παχιά, ελαφρώς κίτρινη ως κιτρινοπράσινη. Χρησιμοποιείται σε σαλάτες και τρώγεται και ως ορεκτικό με λεμόνι και αλάτι. Ο καρπός περιέχει περίπου 70% νερό, 25% έλαια 2,5% πρωτεΐνες και 2,5% ζάχαρα. Οι λιπαρές ουσίες του βοηθούν στη μείωση της χοληστερόλης. Περιέχει λιποδιαλυτές βιταμίνες που δύσκολα και σε μικρές ποσότητες συναντώνται σε άλλα φρούτα, αλλά υστερεί σε βιταμίνη C. Επειδή περιέχει μεγάλο ποσοστό πρωτεϊνών και λιπαρών με λίγα σάκχαρα θεωρείται πολύ καλή τροφή για διαβητικούς.

Αβοκάντο: Στην Ελλάδα οι πρώτοι σπόροι ήρθαν από τις ΗΠΑ το 1910

Στην Κεντρική Αμερική καλλιεργείται από τα αρχαία χρόνια. Οι Ισπανοί το είδαν για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα. Στην Ισπανία ήλθε το 1601. Στις ΗΠΑ μεταφέρθηκε μετά το 1800, αλλά η εκμετάλλευσή του για εμπορικό σκοπό ξεκίνησε γύρω στο 1900. Στο Ισραήλ έφτασε το 1930, αλλά η καλλιέργειά του αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Γενικότερα στις μεσογειακές χώρες η συστηματική καλλιέργειά του ξεκίνησε μετά το 1950.

Στην Ελλάδα οι πρώτοι σπόροι ήρθαν από τις ΗΠΑ το 1910. Προσπάθειες συστηματικής καλλιέργειας ξεκίνησαν από την Κρήτη με εγκατάσταση πειραματικού οπωρώνα 14 στρεμμάτων το 1966. Τα τελευταία χρόνια μετά από την αυξημένη ζήτησή του από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η καλλιέργειά του αναπτύχθηκε πολύ. Καλλιεργείται δε σε περιοχές της Κρήτης όπου καταλαμβάνει οπωρώνες με πάνω από 50,000 δέντρα που καλύπτουν έκταση 2,500 στρεμμάτων. Η μέση ετήσια παραγωγή είναι περίπου 1 τόνος ανά στρέμμα. Η καλλιέργειά του αποδίδει αρκετό κέρδος.

Αβοκάντο: Πώς το καθαρίζουμε;

Όσο για το πώς καθαρίζουμε αβοκάντο, χρησιμοποιούμε, σύμφωνα με τον Άκη Πετρετζίκη, ένα κοφτερό μαχαίρι και ένα ώριμο αβοκάντο. Το κόβουμε στη μέση ξεκινώντας από τη στενή βάση του μέχρι την κορυφή του και πιέζουμε το μαχαίρι στο κέντρο, γύρω από το κουκούτσι. Για να χωρίσουμε τα 2 μισά, στρίβουμε με τα χέρια μας τα 2 κομμάτια από τις αντίθετες κατευθύνσεις. Κρατάμε το μισό αβοκάντο με το χέρι και με ένα κουτάλι βγάζουμε τη σάρκα του. Μπορούμε να το κόψουμε σε κύβους ή σε φέτες.

Αβοκάντο: Πώς καταλαβαίνουμε ότι είναι ώριμο;

Για να ξεχωρίσουμε αν είναι ώριμο ένα αβοκάντο, το πιέζουμε μαλακά με τα χέρια μας. Αν είναι μαλακό, σημαίνει ότι είναι έτοιμο. Αν δεν είναι ώριμο, το κλείνουμε καλά σε μια χάρτινη σακούλα μαζί με ένα μήλο και το αφήνουμε να ωριμάσει. Αν, όταν το κόψουμε, δούμε ότι έχει μείνει στη σάρκα, λίγη φλούδα από το κουκούτσι, σημαίνει ότι το αβοκάντο δεν ήταν πολύ ώριμο.