AEK: Πλησιάζει η πρεμιέρα του ”1968” (vid)

Περίπου δύο εβδομάδες έμειναν για την πρεμιέρα της πολυσυζητημένης ταινίας-ντοκιμαντέρ του Τάσου Μπουλμέτη για την ομάδα της ΑΕΚ του 1968, η οποία έφερε πρώτη το ευρωπαϊκό τρόπαιο στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις 25 Ιανουαρίου, με την εταιρεία παραγωγής, τη ”FeelGood” να εκδίδει δελτίο Τύπου, το οποίο αναφέρει τα εξής:

«1968 Κέρδισαν γιατί δεν μπορούσαν να χάσουν

Ο Τάσος Μπουλμέτης, σκηνοθέτης της «Πολίτικης Κουζίνας» και του «Νοτιά», επικεντρώνει την καινούρια του ταινία σε έναν πραγματικό αθλητικό άθλο που έγραψε ιστορία, ένωσε ολόκληρη την Ελλάδα σε μια νύχτα και απέδειξε περίτρανα τη δύναμη της ελληνικής ψυχής ενάντια σε κάθε αντίπαλο, όσο ισχυρός κι αν είναι.

Ο Μπουλμέτης εμπνέεται από τον επικό αγώνα ΑΕΚ – Σλάβια Πράγας του 1968 και, 50 χρόνια μετά, επιστρατεύει ένα πλούσιο και ταλαντούχο καστ για να αποκαλύψει το συναρπαστικό παρασκήνιο πίσω από το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Γιώργος Μητσικώστας, η Βασιλική Τρουφάκου, ο Ορφέας Αυγουστίδης, ο Στέλιος Μάινας, ο Γιάννης Βούρος, και πολλοί ακόμα αγαπημένοι ηθοποιοί, ενσαρκώνουν καθημερινές ιστορίες σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από καθοριστικές αλλαγές σε όλο τον πλανήτη. Μια χρονιά, το 1968, όταν η αναπάντεχη νίκη μιας ομάδας με ψυχή ανακήρυξε για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού την Ελλάδα Κυπελλούχο Ευρώπης.

Στη μουσική της ταινίας, η Ευανθία Ρεμπούτσικα συνθέτει, μετά την «Πολίτικη Κουζίνα» και το «Νοτιά», το σάουντρακ του «1968». Με 17 μουσικές συνθέσεις, το λαϊκό στοιχείο διαδέχεται τον συμφωνικό ήχο, τα χασάπικο και το ζεϊμπέκικο πλέκονται μοναδικά με τις χαρακτηριστικές, μελωδικές συνθέσεις της Ρεμπούτσικα – και διαφορετικά είδη μουσικής αφηγούνται μελωδικά, δημιουργώντας συγκίνηση, αισιοδοξία και ανάταση.

Μέσα σε μία λαμπερή νύχτα, ξετυλίγεται μια ιστορία εθνικής ανάτασης, με επίκεντρο το θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο, και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά («σπάζοντας» το ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συνάθροιση σε αγώνα μπάσκετ). Οι συγκινητικές και αστείες ιστορίες της ταινίας συνθέτουν έναν πολύχρωμο μικρόκοσμο, αλλά και τον καμβά μιας συγκλονιστικής εποχής, και μιας ολόκληρης χώρας.

Σύνοψη:

4 Απριλίου 1968. Το φωταγωγημένο Καλλιμάρμαρο βουίζει με χιλιάδες κόσμο και η περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου αναμεταδίδεται μέσα από εκατομμύρια τρανζιστοράκια. Ο αγώνας ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας αρχίζει. Μία ερωτευμένη κοπέλα κάνει πρόβα νυφικού μπροστά στον καθρέφτη της, ενώ ο μελλοντικός γαμπρός βρίσκεται σε απόγνωση κάθε φορά που η ελληνική ομάδα σκοράρει. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων θυμάται την πατρίδα που άφησε πίσω. Ένας νεαρός κομμουνιστής κρατούμενος πανηγυρίζει με κάθε πόντο και ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ γίνεται εξομολογητήριο παλιών και πρόσφατων τραυμάτων. Χρόνια πριν από αυτή τη βραδιά, τρεις Πολίτες αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα αθλητικό σωματείο για να πουν την ιστορία τους. Μέχρι το τέλος της βραδιάς, η ιστορία της Ελλάδας θα αλλάξει για πάντα. Μέχρι το τέλος του 1968, η ιστορία του κόσμου θα αλλάξει για πάντα.

Διάρκεια: 94’

25 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

Όταν η πραγματικότητα ακουμπά τον μύθο

Το 1968 είναι μία ταινία μυθοπλασίας με μαρτυρίες από το βράδυ της 4ης Απριλίου του 1968, τη βραδιά που για πρώτη φορά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, ένας σύλλογος κατακτά ένα διεθνές τρόπαιο. Ο δημιουργός Τάσος Μπουλμέτης, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, τονίζει ότι η ταινία αναφέρεται περισσότερο στον άθλο της ελληνικής ψυχής και όχι αποκλειστικά σε ένα κατόρθωμα μιας συγκεκριμένης ομάδας. Ο δημιουργός αναφέρει χαρακτηριστικά: «Έλαχε αυτή την κατάκτηση να την κάνει η ΑΕΚ. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος σύλλογος. Η ΑΕΚ ιδρύθηκε από πρόσφυγες το 1924 και έβαλε υψηλούς στόχους. Η κατάκτηση και η ολοκλήρωση αυτών των στόχων έγινε τη βραδιά εκείνη».

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, που στο «1968» υποδύεται έναν από τους ιδρυτές της ομάδας, θυμάται για εκείνη τη νύχτα: «Ήμουν στο στάδιο εκείνο το βράδυ. Δεν το ήξερε ο Μπουλμέτης αυτό, όταν μου είπε για την ταινία, αλλά το έμαθε μετά. Ήμουν 17 ετών. Δεν ξέραμε τίποτα. Δεν καταλαβαίναμε ποιος έχει τη μπάλα, ακούγαμε τον Γεωργίου στο τρανιζοστράκι και ήταν όλα πολύ καλά. Είχαμε μια μικρή ενοχή του τύπου «Μήπως αυτό που κάναμε τώρα, ευνοεί τον Παπαδόπουλο και τη Χούντα και τη Δικτατορία, αλλά είχαμε αποφασίσει με τους άλλους φίλους ΑΕΚτζήδες που ήμασταν εκεί, να πάρουμε πρώτα το κύπελο και μετά τα συζητάμε όλα τα άλλα.»

Ο Στέλιος Μάινας, που εμφανίζεται στην ταινία ως ένας επιβάτης λεωφορείου με βαρύ φορτίο από το παρελθόν, δίνει μία ακόμα διάσταση στο αθλητικό γεγονός που έφερε κοντά τους Έλληνες: «Η έννοια των ανθρώπων που ήρθαν σε έναν άλλο τόπο (όπως συνέβη με την ΑΕΚ) και έφτιαξαν ένα αθλητικό σωματείο ήταν πολύ σημαντική. Αυτή η ταινία δεν είναι μία νοσταλγική επαφή με το παρελθόν. Είναι μία ταινία που σε πηγαίνει κατευθείαν στα οράματα και στους αγώνες που κάνανε οι άνθρωποι στις παλιότερες εποχές για κοινούς σκοπούς, ανιδιοτελώς. Ένωσε όλη την Ελλάδα αυτή η μεγάλη νίκη. Τη γιόρτασαν Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί, αλλά και Παοκτζήδες στη Θεσσαλονίκη».