Κωνσταντίνος Ζαμπάρας: “Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός για να φτάσει στο χιούμορ πρέπει να μάθει να αυτοσαρκάζεται”

Ο Κωνσταντίνος Ζαμπάρας μιλά στο pagenews.gr για τον ρόλο του στις "Εκκλησιάζουσες", για τη συνεργασία του με τον Αλέξανδρο Ρήγα, τον ρόλο του "θειούλη" και πολλά άλλα.

Ο Κωνσταντίνος Ζαμπάρας είναι ένας ηθοποιός με μεγάλη πορεία. Είναι χαρισματικός, ακομπλεξάριστος και ιδιαιτέρως αγαπητός τόσο στους συναδέλφους του όσο και στους οικείους του. Η τελευταία του διαφήμιση ως «θειούλης» είναι αυτή που συζητήθηκε περισσότερο καθώς και ο κόντρα ρόλος του στις Εκκλησιάζουσες», του Αριστοφάνη.

Κύριε Ζαμπάρα συμμετέχετε στις «Εκκλησιάζουσες», του Αριστοφάνη υπό τις «φτερούγες» του Αλέξανδρου Ρήγα μ’ ένα θίασο που συμπεριλαμβάνει την αφρόκρεμα των Eλλήνων ηθοποιών και έχει στεφτεί με μεγάλη επιτυχία όπου κι αν έχει περιοδεύσει. Μιλήστε μας για το ρόλο σας.

Εγώ κάνω την Αγλαΐα, την κόρη του Περικλέους. Οι «Εκκλησιάζουσες» έχουν μεγάλη αποδοχή και ο κόσμος τις έχει αγαπήσει πάρα πολύ. Μάλιστα, μού κάνει εντύπωση πως μετά από κάθε παράσταση πολλοί δε φεύγουν και μάς περιμένουν να συνομιλήσουμε. Έχω πάρα πολύ καιρό να το ζήσω αυτό και νομίζω πως είναι κάτι μαγικό. Είναι σημαντικό που το συγκεκριμένο έργο έχει αγγίξει βαθιά τον κόσμο.

Αυτό πιστεύετε ότι συμβαίνει επειδή ο κόσμος έχει ανάγκη από μηνύματα;

Όχι μόνο αυτό, απλά πιστεύω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη της καλές παραστάσεις. Δεν ξέρω εάν έχει σημασία μόνο το μήνυμα, αλλά η γενικότερη αίσθηση που αφήνουν οι «Εκκλησιάζουσες» στο θεατή. Σαφώς και τα μηνύματα έχουν την σημασία τους, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η παράσταση αρέσει, ο κόσμος γελάει, αφήνεται και το νιώθουμε κι εμείς αυτό. Νιώθουμε δηλαδή την «αναπνοή» του κόσμου και αυτό βέβαια οφείλεται στον Αλέξανδρο Ρήγα, ο οποίος έχει κάνει μια πάρα πολύ καλή διασκευή.

Ποια ήταν η δυσκολία στο να υποδυθείτε τον ρόλο σας;

Γυναικείους ρόλους δεν έχω ξανακάνει, αυτή ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα κάτι τέτοιο. Σε τέτοιους ρόλους, εάν δε βουτήξεις βαθιά, δε βγαίνει από μόνο του. Έτσι αφέθηκα σ’ όσα μού είπε ο Αλέξανδρος και ξαναέγινα παιδί.

Πόσο σημαντικό είναι να γίνεται ξανά παιδί στην ζωή του;

Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά όταν τα καταφέρνει κάποιος έχει πολύ καλά αποτελέσματα.

Τι διεργασίες κάνατε μέσα σας προκειμένου να ξανανιώσετε αυτήν την παιδικότητα;

Καταρχάς, για το ρόλο αυτό, έχω κυρίες δίπλα μου που συναναστρέφομαι χρόνια κι όχι μόνο από τον χώρο της δουλείας, αλλά και από τις συναναστροφές μου. Πήρα στοιχεία δηλαδή για να ανταπεξέλθω στον συγκεκριμένο ρόλο. Έκανα με λίγα λόγια ένα ρεζουμέ.

Αυτό σημαίνει ότι είστε παρατηρητικός σαν άνθρωπος;

«Ναι», είμαι. Τώρα δεν ξέρω εάν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά είμαι αρκετά παρατηρητικός. Δε μιλάω βέβαια πάρα πολύ, προτιμώ περισσότερο να ακούω και να βλέπω. Όχι ότι δε μιλάω καθόλου. Και φλύαρος μπορώ να γίνω μερικές στιγμές, αλλά όπως είπα είναι στιγμές. (γέλια)

Είστε δηλαδή ένας άνθρωπος ναι μεν κλειστός, αλλά σάς αρέσει να έχετε και επαφές με ανθρώπους. Σ’ αυτό παίζει ρόλο και το χιούμορ;

«Ναι» και βέβαια. Νομίζω ότι χωρίς το χιούμορ δε θα την πάλευα (γέλια). Και ειδικά χωρίς τον αυτοσαρκασμό, γιατί πιστεύω ότι ένας ηθοποιός για να φτάσει στο χιούμορ πρέπει να μάθει να αυτοσαρκάζεται.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σας αγωνία;

Θα ήθελα να είμαι έτσι όρθιος, να μην πέσω ποτέ κάτω. Να μην είμαι ποτέ ανήμπορος. Παλεύω προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις η ζωή είναι απρόβλεπτη. Αυτό, σε γενικές γραμμές, με τρομάζει μόνο. Όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται. Ακόμα και τα οικονομικά.

Είστε υπέρ της ευθανασίας σ’ έναν άνθρωπο ο οποίος είναι ανήμπορος μιας και το θέσατε πρωτύτερα;

Αυτό είναι ένα δύσκολο ερώτημα και δεν ξέρω εάν είμαι έτοιμος να στο απαντήσω γιατί έχουμε και βαθιές ρίζες θρησκευτικές ρίζες, αλλά πιθανόν σε κάποιες περιπτώσεις «ναι».

Για κάποιον δικό σας άνθρωπο θα συναινούσατε στην κατεύθυνση της ευθανασίας;

Πιθανώς «ναι», γιατί είναι εγωισμός να κρατάς στη ζωή έναν άνθρωπο ο οποίος ταλαιπωρείται.

Τι έχετε να πείτε στο γεγονός ότι η κοινωνία δεν δίνει τη δυνατότητα σε νέα ζευγάρια να κάνουν πολυπληθή οικογένεια;

Εδώ, περιπλέκονται πολλά ζητήματα. Εδώ, δεν μπορεί να συντηρηθεί και μια οικογένεια με τα λιγότερα μέλη. Εγώ μεγάλωσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια, ακόμη και η μητέρα μου που είχε μια μικρή τιμητική σύνταξη πολυτέκνων και αυτή αφαιρέθηκε. Δεν ξέρω, κακώς! Νομίζω ότι πρέπει καθώς ζούμε σε μια χώρα με υπογεννητικότητα να στηριχτεί αυτό το κομμάτι από τους θεσμούς της πολιτείας.

Μέχρι ποια περίοδο θα περιοδεύσουν οι «Εκκλησιάζουσες»;

Η τελευταία μας παράσταση είναι 4εις του Οκτώβρη στο Ηρώδειο. Έχει μια πολύ μεγάλη επιτυχία η παράσταση και ευελπιστώ να κλείσουμε έτσι. Είναι ο ωραίο ο ηθοποιός να παίζει με ένα κατάμεστο θέατρο γιατί εκεί τα δίνεις όλα. Δεν έχει δεν μπορώ. Ακόμη και την κούραση του ταξιδιού εάν είσαι σ’ άλλη πόλη την αφήνεις πίσω και βγαίνεις στην σκηνή και ευχαριστείς το κοινό με την ψυχή σου, δίνοντάς του ό,τι καλύτερο έχεις σαν ηθοποιός. Είναι δούναι και λαβείν η σχέση ηθοποιού και κοινού.

Ο ηθοποιός ζει για το χειροκρότημα ή για τη στιγμή που παίζει κάτι που αγαπά;

Και το χειροκρότημα είναι μέσα σ’ όλο αυτό, αλλά για να έρθει πρέπει να έχει υπάρξει και η κατάλληλη ερμηνεία. Πρώτα δηλαδή είναι η ερμηνεία και μετά το χειροκρότημα. Το ένα φέρνει τ’ άλλο.

Ποια γεύση σάς άφησε η συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ρήγα, όσο και με τα υπόλοιπα παιδιά;

Νομίζω, εξαιρετικά καλή. Εάν δεν ήταν έτσι τότε δε θα κάναμε και 50 παραστάσεις. Έχουμε οργώσει όλη την Ελλάδα. Είναι όλα μια χαρά. Και ο Αλέξανδρος είναι ευφυέστατος άνθρωπος κι όλα αυτό είναι πάνω του. Αυτός το έχει οικοδομήσει. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε και ελπίζω να δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστούμε ξανά. Όσο για τους συναδέλφους είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος από την συνεργασία.

Μιλήστε μας για την καμπάνια του ΟΠΑΠ που συμμετείχατε στο διαφημιστικό σποτ κάνοντας το «θειούλη».

Ήταν κάτι που είχε πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία. Έβλεπα ανθρώπους στο δρόμος να με σταματάνε και να με φωνάζουν «Θειούλη», ακόμα και μεγαλύτεροι από εμένα. Εμένα για παράδειγμα μού αρέσει να πηγαίνω στην λαϊκή και να αγοράζω ελληνικά προϊόντα και είναι πλέον κάτι ασύλληπτο ο τρόπος που με αντιμετωπίζουν, εκεί. Με αρκετή χαρά, με φροντίζουν και τώρα που έχω να πάω καιρό λόγω της περιοδείας μού λείπουν οι άνθρωποί μου. Ήταν επιτυχημένη διαφήμιση. Μετά με είδε ο Νίκος Μουτσινάς, με φώναξε και συνεργάστηκε με την Ζωή Λάσκαρη δύο χρόνια μέχρι που «έφυγε» και αυτό ήταν ένα κεφάλαιο που με στενοχώρησε αρκετά.

Στην διαφήμιση σάς ικανοποίησε το οικονομικό κομμάτι ή ότι γίνατε ευρέως γνωστός;

Αρχικά, αυτό που με ικανοποίησε είναι ότι θα γίνει μια διαφήμιση έξυπνη. Στα υπόλοιπα δε λέω «όχι» γιατί ζούμε και από αυτό, αλλά έχω κάνει και άλλες διαφημίσεις.

Ενδεικτικά μερικές;

Έχω κάνει μια του «Λουμίδη», μια για το Φυσικό Αέριο, αλλά αυτή ήταν αρκετά πετυχημένη και έκανε το «μπαμ» που λέμε, γιατί δε φτάνει μόνο ηθοποιός, αλλά και το σενάριο και η σκηνοθεσία. Όλα παίζουν ρόλο όπως σε μια παράσταση!

Πόσο δύσκολο είναι να γυριστεί μια διαφήμιση και πόσος χρόνος χρειάστηκε για να υλοποιηθεί αυτή η καμπάνια;

Είναι αρκετά δύσκολο και απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση. Όσο για το χρόνο από όσο θυμάμαι την κάναμε σε δύο δόσεις. Η μία πρέπει να ήταν τρεις μέρες και η άλλη δύο.

Άρα θα σάς ξαναδούμε σε κάτι ανάλογο ξανά;

Ελπίζω πως «ναι», αλλά και σε κάτι τηλεοπτικό. (γέλια)

Σάς έχουν γίνει προτάσεις;

Κάτι περιμένω, αλλά θα δούμε. Προς το παρόν τίποτα ανακοινώσιμο.

Είστε άνθρωπος που αντέχετε την κριτική; Έχετε νιώσει ποτέ να λένε κάτι προς το πρόσωπό σας κακοπροαίρετα;

Βεβαίως την αντέχω, αρκεί να μην έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όσο για την κακοπροαίρετη κριτική απλώς την προσπερνώ.

Αυτό που θα κάνω, όμως, είναι να το συζητήσω με μια ομάδα πέντε ανθρώπων που είναι οι φίλοι μου και γερνώ μαζί τους προκειμένου να ακούσω την άποψή τους. Θέλω να τα συζητάω τα θέματα για να έχω μα πλήρη εικόνα.

Συγχωρείτε εύκολα;

«Ναι», συγχωρώ εύκολα. Να πω την αλήθεια δεν μπορώ να κρατήσω κακία.