Χάθηκε η έμπνευση

Το άρθρο του Σωτήρη Δουφεξή δίνει τροφή για σκέψη.

Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, στη χώρα που οι Έλληνες πάλεψαν ασκαρδαμυκτί και διέπρεψαν ανά τον κόσμο μεταφερόμαστε στο σήμερα, στην εποχή της απάθειας και της έτοιμης τροφής. Μόνο ως οδυνηρό μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι ακόμα μερικές παλιακές φιγούρες δεν έχουν αντιληφθεί ότι είμαστε ένα πιστό αντίγραφο μιας καλογραμμένης εναλλασσόμενης συνταγής, προερχόμενης από διάφορες χώρες.

Όταν μια πολιτεία, ένας λαός, χάνει την ταυτότητα του, παύει να λαμπυρίζει στο πέρας τον αιώνων, σταματά να είναι πόλος ιστορικής μελέτης, διακόπτεται η έρευνα από τρίτους για μια χώρα που επί πολλά έτη έχει γράψει ανεξίτηλα την ιστορία της. Αντί λοιπόν να αναθεωρήσουμε, σκεπτόμενοι το μέλλον και τη υστεροφημία μας, χωρίς να ακουστεί εγωιστικό αυτό το τελευταίο, επαναπαυόμαστε σε μια καθημερινότητα που μας σπρώχνει με μένος στον βούρκο της αδιαφορίας.

Γιατί πρέπει να συνεχίζουμε να είμαστε ευεπίφοροι σε κριτικές ανθρώπων που μας χαρακτηρίζουν τεμπέληδες και συγκεχυμένους; Γιατί να βρεθεί έστω και ένας που να κρίνει την ίδια ψυχρή καθημερινότητα μας; Γιατί να τους επιτρέψουμε να μας λοιδορήσουν; Όλα τα «γιατί» θα απαντηθούν μόλις αφυπνιστούμε και αποφασίσουμε να σώσουμε ατενώς έστω και μια σανίδα από την φλεγόμενη παράγκα.

Καθημερινά, και δη όταν αναφερόμαστε σε συνολικά ζητήματα, που χρήζουν πολιτικής βούλησης για να υλοποιηθούν, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις παρακάτω εκφράσεις:

• Στην Αμερική αυτό γίνεται χρόνια, ώρα να έρθει και σε εμάς…
• Μόνο εμείς είμαστε πίσω, στην Γερμανία αυτό συνέβαινε από συστάσεως της…
• Πότε θα γίνουμε Ολλανδία…

Το λάθος με εμάς, που αντικατοπτρίζει το ποιόν μας, είναι πως δεν έχουμε έμπνευση. Κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για την αναβάθμιση της χώρας δεν πιέζουμε το μυαλό μας να σκεφτούμε πλέον κάτι καινούριο αλλά αναλωνόμαστε στις λύσεις των άλλων. «Αφού λοιπόν υλοποιείται με επιτυχία στην Αμερική ας το κάνουμε και εμείς», μια σκέψη ευρέως διαδεδομένη στη χώρα μας. Αυτή η νοοτροπία όχι μόνο μας βλάπτει αλλά μας υποβαθμίζει σαν κράτος, μας εξαϋλώνει.

“Σηκώσαμε χειρόφρενο”

Δυστυχώς, όσο οι νέοι αυτής της χώρας μεταναστεύουν, τόσο περισσότερο θα κατρακυλάμε χωρίς να υπάρχει ελπίδα ανέλιξης. Στην χώρα που γεννήθηκε ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης και 500 ακόμα σπουδαίοι Έλληνες της αρχαιότητας, σηκώσαμε χειρόφρενο, χάσαμε την εφευρετικότητα αλλά και την ευρηματικότητά μας. Αντί να αναζητήσουμε στο κελαινεφές μυαλό μας (που για πικάντικες σκέψεις είμαστε πρώτοι) νέες δικές μας επωφελείς ιδέες, ανατρέχουμε στα μοντέλα που εφήρμοσαν άλλες χώρες, παρουσιάζοντάς τα πολλές φορές και ως δικά μας.

Η ίδια τακτική παντού, ακόμα και στον χώρο της υποκριτικής, από ιδέες στερέψαμε. Εδώ και χρόνια οι τηλεοπτικοί σταθμοί φέρνουν έτοιμα σίριαλ από Ισπανία, Κολομβία, Χιλή και άλλες χώρες. Στα θέατρα ανεβαίνουν κάθε χρόνο παραστάσεις που προβλήθηκαν στον παλιό καλό κινηματογράφο με τεράστια επιτυχία, χωρίς όμως η επιτυχία να μεταφέρεται στο θεατρικό σανίδι. Φυσικά δεν τους παίρνει όλους οι μπάλα, υπάρχουν εγγενή ταλέντα που γράφουν και στέκονται επάξια σε τηλεόραση και θέατρο.

Σε αυτή την μικρή πολιτεία που λέγεται Ελλάδα, παινευόμαστε για το παρελθόν μας όποτε μας δοθεί η ευκαιρία, άραγε όμως και εφόσον τα χρόνια περνούν τι θα λέμε; Για ποια γεγονότα και για ποιες ιδέες που άλλαξαν αυτόν τον τόπο θα είμαστε …οιηματίες;

Αυτό το διάστημα στη χώρα μας διακρίνονται βήματα αλλαγής και προόδου. Αν η Ευρώπη «διατάξει» την απόλυτη ελευθερία στις κινήσεις μας τότε σε λίγα χρόνια οι ιδέες η έμπνευση και τα ταλέντα θα επιστρέψουν. Άξονας αυτής της επιστροφής δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανάκαμψη της οικονομίας προκειμένου οι πολίτες να σηκώσουμε τα κεφάλια μας και να «κελαηδήσουμε» ξανά.