Η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού

Δεν είναι απλώς αναφαίρετο δικαίωμα ενός κράτους να φυλάει τα σύνορά του είναι στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ της κυριαρχίας του. Εν ολίγοις, κράτος που δεν είναι σε θέσει να φυλάσσει αποτελεσματικά τα σύνορά και να ασκεί κυριαρχία εντός της επικράτειάς του εκπίπτει στην κατηγορία των fail states. Η Ελλάδα σωστά φυλάει τα σύνορά της έναντι των παράνομων μεταναστών, πολύ περισσότερο που απέναντί της έχει μία εχθρική και επιθετική δύναμη, την Τουρκία, η οποία στέλνει συγκροτημένα χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες κάνοντας έναν υβριδικό πόλεμο. Όσο για τον ΟΗΕ, σε όλες τις διεθνείς κρίσεις το μόνο που έχει πετύχει είναι να στέλνει κουβέρτες και τρόφιμα μετά την καταστροφή.

Φυσικά καλά κάνει και είναι πολύ σημαντικό για τους κατατρεγμένους, αλλά εφόσον δεν έχει την δυνατότητα καμιάς αποτελεσματικής παρέμβασης ας περιοριστεί σε αυτό τον ρόλο. Οι εκκλήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης προς την ΕΕ “να αναλάβει τις ευθύνες της”, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Η Ευρώπη το μόνο που κάνει είναι να αποφεύγει τις ευθύνες της και ενδεχομένως να βγάζει και κάποια δήλωση συμπαράστασης.

Η συμπεριφορά της ΕΕ φάνηκε το 2016 όταν έκλεισε τα σύνορά της με την Ελλάδα. Δείχνει αυτό και την αβελτηρία όσων κινούμενοι έστω και από ανθρωπιστικά κίνητρα ζητούν από την κυβέρνηση να να μην ασκεί πολιτική αποτροπής και να ανοίξει τα σύνορά της. Κάτι τέτοιο το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει θα είναι να προστεθούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στους ήδη δεκάδες χιλιάδες που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Εκείνοι που πιέζουν πολιτικά την κυβέρνηση να υποδεχθεί τους μετανάστες που στέλνει ο Ερντογάν, δεν έχουν καμία δυνατότητα να επηρεάσουν την πολιτική της ΕΕ. Και ακολούθως δεν έχουν καμία δυνατότητα να ασκήσουν πολιτική ενσωμάτωσης των προσφύγων και μεταναστών, να τους εξασφαλίσουν εργασία, στοιχειώδη περίθαλψη και ασφάλιση, σχολεία για τα παιδιά τους και ότι άλλο απαιτεί η πολιτισμένη διαβίωση.

Πέρα από το ότι παραβλέπουν πως οι μετανάστες είναι φορείς μίας κουλτούρας και ενός πολιτισμού, τα οποία μεταφέρουν στις χώρες υποδοχής δημιουργώντας τριβές με τους εγχώριους πληθυσμούς. Και φυσικά τους εργαλειοποιεί το σύστημα προκειμένου να εξασφαλίζει δεξαμενή φθηνού εργατικού δυναμικού, να διατηρεί τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις χαμηλές αμοιβές και την συνολική απορρύθμιση του εργασιακού πλαισίου.

Εν τέλει εκείνοι που δήθεν ανθρωπιστικά τάσσονται υπέρ της υποδοχής των μεταναστών βλάπτουν και τους μετανάστες και τους εγχώριους πληθυσμούς. Εκτός εάν είναι σε θέση να υποχρεώσουν την πλούσια Ευρώπη να αλλάξει συνολικά την πολιτική της. Και μετά θα φέρουν και την παγκόσμια ειρήνη. Εν τέλει όλοι αυτοί ξεχνούν το βασικό ,ότι σε μία δημοκρατία, δεν υπάρχει σωστό και λάθος – είναι το αιώνιο τίμημα της ελευθερίας η ανασφάλεια αυτή – και τις αποφάσεις ειδικά εκείνες που αφορούν το σύνολο τις παίρνει η πλειοψηφία. Κάτι που μέσα στην μειοψηφική τους νοοτροπία ουδόλως αντιλαμβάνονται. Εν τέλει υπάρχει και ο ρατσισμός των μειονοτήτων. Για το ποιά είναι η θέση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών στο θέμα της παράνομης εισόδου μεταναστών στην χώρα δεν χρειάζεται καν δημοσκόπηση.

ΥΓ. Φυσικά αυτά δεν αναιρούν τις τραγικές ευθύνες της κυβέρνησης η οποία εδώ και επτά μήνες πηγαίνει από λάθος σε λάθος και από γκάφα σε γκάφα. Καλλιέργησε ρατσιστικά αισθήματα στην κοινωνία ως αντιπολίτευση, δεν είχε σχέδιο όταν ανέλαβε παρά τις διακηρύξεις της και δεν έχει σχέδιο και τώρα. Πηγαίνει βλέποντας και κάνοντας και εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά τα πρόσφατα γεγονότα προκειμένου να βγει από την δύσκολη θέση που την οδήγησε η μέχρι τώρα αποτυχία της.