Αξέχαστοι δεύτεροι και τρίτοι ρόλοι στον Ελληνικό κινηματογράφο

Προσέφεραν και εξακολουθούν και προσφέρουν γέλιο, άφθονο γέλιο, δάκρυα, χαρμολύπη σε μια εποχή-τη σημερινή-, που η ανάγκη για αυθεντικούς ανθρώπους και γνήσια συναισθήματα είναι το ζητούμενο.Οι παρακάτω ηθοποιοί, ανήκουν στην κατηγορία των «αφανών» ηρώων των ταινιών του αλησμόνητου ελληνικού κινηματογράφου που προβάλλονται ξανά και ξανά ως απόδειξη της διαχρονικότητάς τους.

Κώστας Δούκας, Χρήστος Ευθυμίου, Ρία Δελούτση… είναι μερικοί μόνο από τους ηθοποιούς που δεν απασχόλησαν έντονα τα φώτα της δημοσιότητας -τουλάχιστον, όχι στη κανονική τους διάσταση- και οι δημιουργοί ποτέ δε γύρισαν μια ταινία «επάνω» τους, αρκετοί ωστόσο υπήρξαν πρωταγωνιστές στο θέατρο.

Είναι οι δευτεραγωνιστές ή εκείνοι που είχαν έναν τρίτο ή μικρό ρόλο σε μια ταινία πλαισιώνοντας το καστ των πρωταγωνιστών, που αν και είναι διάσημοι, τα ονόματά τους είναι, στην πλειονότητα του κοινού, άγνωστα.

Γιώργος Βελέντζας

Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1948 με την ταινία «Οχυρό 27». Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου 1927 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Χαρακτηριστικός είναι ο ρόλος του στην ταινία «Από πού πάνε για τη χαβούζα;», και στην ταινία «Ο τσαρλατάνος» με το Θανάση Βέγγο . Έχει παίξει πολλές φορές ρόλους στρατιωτικού, κυρίως όμως αστυνομικού. Ασχολήθηκε με το ντουμπλάρισμα φωνής, σε πολλές ελληνικές ταινίες του 1950-70 και σε μεταγλωττίσεις για την τηλεόραση (Μικρό σπίτι στο λιβάδι). Συμμετείχε και στο πετυχημένο σήριαλ του ΑΝΤ1 «Κωνσταντίνου και Ελένης», ως ο πατέρας της Ματίνας.

Μάκης Δεμίρης

Αυτό που εκπλήσσει βλέποντας κανείς το βιογραφικό του Μάκη Δεμίρη, είναι οι αναρίθμητες ταινίες στις οποίες έχει συμμετάσχει. Από το 1965 έως το 1984 το όνομά του έχει συμπεριληφθεί στους τίτλους περίπου 80 ταινιών, ενώ παρουσία έχει, εκτός από το θέατρο, και στην εποχή της βιντεοκασέτας. Πρόσωπο με χαρακτηριστικά που δεν λησμονούνται, το Μάκης Δεμίρης είναι μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις δεύτερου ή τρίτου ρόλου. Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα, σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και στο Ωδείο Αθηνών, και συνεργάστηκε με μεγάλες πρωταγωνίστριες, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Ρένα Βλαχοπούλου. Κατά τη δεκαετία του 1980 αντιμετώπισε πρόβλημα με τον καρκίνο του φάρυγγα, και ενώ όλα έδειχναν ότι η υγεία του εξελισσόταν καλά, πέθανε τις 14 Οκτωβρίου 1999 στο σπίτι του, στην Αθήνα, από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 60 ετών Μερικές από τις ταινίες που έχει συμμετάσχει είναι: «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Η βουλευτίνα» (1966), «Το κορίτσι του Λούνα παρκ» (1968), «Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ – Επιχείρησις: Γης μαδιάμ» (1969), «Η κόμισσα της Κέρκυρας», «Ρόδα τσάντα και κοπάνα Νο2» (1983).

Κώστας Δούκας

Το σύγχρονο κοινό τον γνώρισε μέσα από τους ρόλους του δίπλα στον Κώστα Χατζηχρήστο, με σπουδαιότερη αυτή «Της Κακοκοίρας». Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1895 και υπήρξε και σεναριογράφος. Σπούδασε στην Εμπορική Σχολή και εργάστηκε στην Τράπεζα Αθηνών, πόστο το οποίο εγκατέλειψε για να ακολουθήσει το όνειρό του να γίνει ηθοποιός. Πέθανε τον Ιούλιο του 1967.

Χρήστος Ευθυμίου

Ο πιο γλυκύτατος… βλάκας! Με καταγωγή από τη Λαμία, ήταν διπλωματούχος της Νομικής και το 1929 φοίτησε στην επαγγελματική σχολή θεάτρου οπότε και έκανε και την πρώτη του θεατρική παρουσία με το θίασο Κυβέλης και μετά διετία προσκλήθηκε ως ιδρυτικό μέλος του Βασιλικού Θεάτρου όπου και υπηρέτησε ως βασικό στέλεχος και ως ένας των πρωταγωνιστών του. Από τη θέση αυτή διέπρεψε ως κωμικός ιδίως σε έργα του Μολιέρου, του Σαίξπηρ αλλά και σε χαρακτηριστικούς ελληνικούς λαογραφικούς ρόλους ελληνικών έργων. Οι ρόλοι του στις ταινίες «Ο γυναικάς» και «Ένας βλάκας και μισός» είναι αυτοί για τους οποίους μνημονεύεται περισσότερο.

Τάκης Μηλιάδης

Διακρίθηκε κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Σεπτεμβρίου του 1922 και καταγόταν από οικογένεια ηθοποιών. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του θεάτρου, εκτός από την τραγωδία. Χαρακτηρίστηκε κάποτε Μορίς Σεβαλιέ της Ελλάδας. Είχε κάνει δυο γάμους και απέκτησε ένα γιο, το Μάριο Μηλιάδη.

Ήταν απόφοιτος της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τον κέρδισε το θέατρο. Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε κωμωδίες – ερμηνεύοντας συχνά θηλυπρεπείς τύπους- δίπλα σε μεγάλα θεατρικά και κινηματογραφικά ονόματα της χώρας. Πέθανε στις 17 Απριλίου 1985 δύο ημέρες μετά από ασήμαντο ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητό του στα Γιάννενα.

Λίλλη Παπαγιάννη

Μια από τις καλοντυμένες και σικ ηθοποιούς του Ελληνικού κινηματογράφου, ξεχώριζε πάντα για το στυλ και τη γοητεία της. Σύμφωνα με το βιογραφικό λεξικό του Θεόδωρου Έξαρχου «Έλληνες ηθοποιοί», γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1958, οπότε και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους.

View this post on Instagram

A post shared by Cinematic Beauty (@loved_film_faces)

Το 1957, γνωρίστηκε και παντρεύτηκε με τον ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη, με τον οποίο συγκρότησε θίασο το 1965. Μέχρι και το 1969 συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ σε παραστάσεις, ενώ από το 1982 μέχρι το 1988, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1959, στην ταινία «Νταντά με το ζόρι».