Η ΑΕΚ των ονείρων του Αλμέιδα είχε τη φλόγα του αγαπημένου του Μαραντόνα και ξεπερνά τη δική μας φαντασία

“Σας το λέω θα κερδίσουμε απόψε, σας το λέω”. Τα λόγια του Ματίας Αλμέιδα στους ανθρώπους της ομάδας που ακολούθησαν την αποστολή της ΑΕΚ στην Αγγλία, δεν θα μπορούσε να είναι φτιασιφδωμένα με προσεγγίσεις φοβικές ή έντονη ανησυχία για τις απουσίες. Κοιτούσε όλους στα μάτια και επαναλάμβανε ακριβώς αυτό: “θα νικήσουμε σήμερα”.

Δεν ξέρω τι όνειρα βλέπει αυτός ο άνθρωπος, όμως βλέπω ότι μπορεί να τα κάνει πραγματικότητα. Δεν ξέρω επίσης πού βρίσκει την ψυχραιμία να ξεπερνά μέσα του, λες και δεν συμβαίνουν, τόσο σημαντικές αναποδιές την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι ανησυχούμε γι’ αυτό που θα καταφέρει να παρουσιάσει, δίχως κολώνες της ομάδας σε θέσεις κομβικές.

Πέρασε κάποιες ώρες μαζί με τους συνεργάτες του μπροστά στο βίντεο κι όταν η αποκρυπτογράφηση των όποιων αδυνάτων σημείων θα μπορούσε να έχει η ομάδα που κατά τη γνώμη του -αλλά και κατά γενική ομολογία- παίζει αυτή τη στιγμή το καλύτερο ποδόσφαιρο στον κόσμο είχε ολοκληρωθεί, τους κοίταξε απλά στα μάτια για να δει αν και οι ίδιοι πιστεύουν. Εκείνος πάντως ήταν απόλυτα βέβαιος πως αν γίνονταν αυτά που είχε κατά νου, η ΑΕΚ θα περνούσε νικηφόρα από το Μπράιτον. Μα ποιος αλήθεια να το φανταστεί…

Η σπουδαία δουλειά που έγινε και σε ατομικό επίπεδο και η “σύνδεση” με του Αλμέιδα με τον αγαπημένο του Μαραντόνα Πίσω στην προετοιμασία ενόψει του αγώνα: ο Ματίας ήταν τόσο φλογερός στις κουβέντες του και τόσο πειστικός στις αναλύσεις του, όσο έπρεπε ώστε εκείνοι που εμφανίστηκαν στον αγωνιστικό χώρο όχι απλώς να μη βλέπουν με δέος τους παίκτες που έχουν καταφέρει ασύλληπτα πράγματα απο πέρυσι στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά να τους αντιμετωπίσουν ως ένα σύνολο που έχει ατέλειες και το οποίο μπορεί να λυγίσει μέσα από συγκεκριμένη στόχευση και μεγάλη συγκέντρωση σε αυτήν.

Επί προσωπικού ωστόσο έγινε η σπουδαία δουλειά. Ο Μήτογλου πάτησε το χορτάρι για να καταπιεί τους αντιπάλους επιθετικούς, ο Σιμάνσκι για να κάνει ένα παιχνίδι στο κέντρο της άμυνας με το μυαλό του Μπαρέζι κι ας του έφυγε μία φάση, ο Σιντιμπέ για να θυμηθεί τον εαυτό του που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Γαλλία και ο Στάνκοβιτς για να σβήσει κάθε συζήτηση περί του αν είναι αυτός που πρέπει να παίζει βασικός στην ΑΕΚ αλλά και για την επάρκειά του σε ένα ανώτερο level από το ελληνικό.

Όλοι αυτοί αλλά και οι υπόλοιποι πήραν από τον Αλμέιδα το κατάλληλο boost για να μπουν στο γήπεδο συνετά αλλά με θάρρος, με σεβασμό αλλά δίχως φόβο, με γνώση για την ποιότητα του αντιπάλου αλλά και με επίγνωση ότι μπορούν να τον νικήσουν εστιάζοντας στο πλάνο.

Πάντοτε μετά από τέτοιες επιτυχίες, ο Αλμέιδα σκέφτεται τον αγαπημένο πατέρα του που έχει φύγει από τη ζωή και τις αφιερώνει σε εκείνον είτε σιωπηλά είτε κάποιες φορές και δημόσια. Όμως πέρα από εκείνον, πολύ περήφανος όπου κι αν βρίσκεται θα είναι για τον καλό φίλο του ο μεγάλος Ντιέγο Μαραντόνα.