Ο Μητσοτάκης μπροστά στην αρνητική παράδοση της δεύτερης τετραετίας

Κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ετών, η κυβέρνηση αντιμετώπισε έκτακτες συνθήκες και, αν κρίνουμε από τα εκλογικά αποτελέσματα, τις αντιμετώπισε σωστά. Διένειμε πολλά κονδύλια και έλαβε γρήγορα τις κατάλληλες αποφάσεις όταν ήταν απαραίτητο. Πρώτα η πανδημική κρίση της Covid – 19, ακολουθούμενη από τη ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και τις επιπτώσεις της στην παγκόσμια οικονομία, δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Πρωθυπουργό να εφαρμόσει τα σχέδιά του.

Κατά λογική προέκταση, η εκλογική νίκη οφείλεται στην εκτίμηση της κοινής γνώμης για τους χειρισμούς του στην κατάσταση της κρίσης, ενώ δεδομένης της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, η κακή εικόνα της αντιπολίτευσης συνέβαλε επίσης στην εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι, τώρα, στα τέσσερα χρόνια της δεύτερης θητείας, η εφαρμογή του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας αρχίζει.

Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις εξάντλησαν τη μεταρρυθμιστική τους δυναμική στα πρώτα τέσσερα χρόνια, και η δεύτερη διακυβέρνηση δεν είχε κάποια ιδιαίτερη έμπνευση και εξαντλείτο σε διαχειριστική αντιμετώπιση των πολιτικών πραγμάτων και των οικονομικών εξελίξεων.  Παράλληλα, εμφανίστηκαν και φαινόμενα προκλητικής άσκησης της εξουσίας, τα λεγόμενα σκάνδαλα. Επομένως, ήταν μάλλον φυσικό ότι όλες οι κυβερνήσεις ηττήθηκαν στις εκλογές που διεξήχθησαν στο τέλος της δεύτερης θητείας τους.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τις εκλογές του Ιουνίου ακολουθεί μια σαφή μεταρρυθμιστική πορεία. Στις ευρωεκλογές ψηφίζουν με επιστολική ψήφο οι Έλληνες του εξωτερικού, ο Ποινικός Κώδικας ενισχύθηκε εκ νέου, έγιναν προσπάθειες να συντομευθεί ο χρόνος απονομής της δικαιοσύνης και αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή νόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η κυβέρνηση παίρνει ένα ρίσκο που μέχρι στιγμής έχει αποδώσει καλά, καίτοι είναι άγνωστο εάν και πώς αυτό το ρίσκο θα πυροδοτήσει τις αποσταθεροποιητικές τάσεις που κρύβει πάντοτε μέσα του.

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να καταστήσει τη δεύτερη θητεία μονοδιάστατα διαχειριστική. Με άλλα λόγια, “τρέχει” τομές και οι τομές θα οδηγήσουν και σε αντιπαραθέσεις. Ο πρωθυπουργός είναι σήμερα παντοδύναμος μέσα στο κυβερνών, κεντροδεξιό κόμμα. Δεν υφίσταται εναλλακτική λύση.

Δεν είναι τυχαίο ότι σημαίνων διεθνής παράγοντας δήλωσε πως “η Ελλάδα έχει ίσως τον καλύτερο ηγέτη της ΕΕ”. Αυτή η γενική δήλωση μπορεί να προδίδει μια σοβαρή ανεπάρκεια στο πολιτικό μας σύστημα, αλλά ταυτόχρονα είναι μια πραγματικότητα και προχωράμε μπροστά με αυτήν. Οι εναλλακτικές λύσεις δεν επιβάλλονται, δημιουργούνται μέσα από την πολιτική διαπάλη. Και σήμερα, και για το ορατό μέλλον, δεν υπάρχει εναλλακτική στον Πρωθυπουργό.

Οι λεγόμενος διεθνής παράγοντας το γνωρίζει αυτό. Στην οικονομία κρίνονται όλες οι κυβερνήσεις. Και σε αυτόν τον τομέα, οι προοπτικές είναι λαμπρές από πολλές απόψεις. Ακόμα και οι πιο σκληροί επικριτές μας κατά τη διάρκεια του Μνημονίου το αναγνωρίζουν σήμερα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται λοιπόν να επιτύχει μια τρίτη τετραετή θητεία, επιμένοντας στη μεταρρυθμιστική του ατζέντα και επενδύοντας σε μια ισχυρή οικονομία. Πρόκειται για μια πρόκληση που θα συγκινούσε κάθε πολιτικό ηγέτη.