Η κυβέρνηση σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Η κυβέρνηση είναι, αναμφίβολα, σε μια κρίσιμη καμπή και αυτό αποτυπώθηκε στην πρόσφατη, τριήμερη κοινοβουλευτική συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας. Το κυβερνητικό σχήμα υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει αρχίσει να χάνει κάτι σημαντικό από τη λάμψη, που εξέπεμπε πριν από ένα χρόνο ή, πολύ περισσότερο, πριν το αρκετά μακρινό 2019.

Σε σημερινό σημείωμά του στην “Καθημερινή”, ο εκλεκτός Σάκης Μουμτζής καλεί την κυβέρνηση να φύγει μπροστά, να πραγματοποιήσει ένα άλμα προς τα εμπρός, εννοώντας, προδήλως, πως αυτή έχει περιέλθει σε ένα είδος διοικητικής νωθρότητας και πολιτικής ατολμίας εν όψει των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να προχωρήσουν, κατά το τελευταίο διάστημα.

Πιο τολμηρά και ουσιαστικά, ο Ζαχαρίας Ζούπης, πολιτικός αναλυτής στην Opinion Poll, μιλά στον ιστοχώρο Liberal για μειωμένα αντανακλαστικά στο δυστύχημα των Τεμπών και κάνει λόγο για αρρυθμίες ως προς την αντιμετώπιση της ακρίβειας:  “Η κοινωνία ενδιαφέρεται πρωτίστως για λύσεις στα προβλήματά της όπως πριν απ΄ όλα είναι η παρατεταμένη ακρίβεια, για απαντήσεις σε ερωτήματα που έχει, για να προωθηθούν μεταρρυθμίσεις που κάνουν την χώρα πιο σύγχρονη, πιο ευρωπαϊκή ως προς την αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών που ανά διαστήματα αναδεικνύονται πιο εκρηκτικά”. Καταλήγει, δε, στο συμπέρασμα ότι “χτυπούν ηχηρές καμπάνες για τη κυβέρνηση”.

Και πράγματι, τα προειδοποιητικά καμπανάκια είχαν αρχίσει να χτυπούν από τα πρώτα βήματα της νέας κοινοβουλευτικής θητείας, την επαύριον των εθνικών βουλευτικών εκλογών. Το rotation, η εναλλαγή προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα, δεν απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς και προκάλεσε εμφανείς κυβερνητικές αρρυθμίες ως προς ορισμένα πρόσωπα, τα οποία αποδείχθηκαν λάθος πρόσωπα σε λάθος θέση. 

Βέβαια, όπως ορθά επισημαίνει ο πολιτικός αναλυτής της Opinion Poll, στην “καρδιά” των ανησυχιών των πολιτών βρίσκεται το ζήτημα της ακρίβειας στα τρόφιμα. Η κυβερνητική πλειοψηφία έδωσε και δίνει τη μάχη, αλλά δεν μπορεί, τουλάχιστον όχι ακόμη, να την κερδίσει. Η απάλευτη καθημερινότητα των σούπερ μάρκετ και των λαικών αγορών επιβεβαιώνεται απ’ το ότι εξακολουθούμε, παρά τις παρεμβάσεις, να είμαστε η δεύτερη πιο ακριβή χώρα σε όλη την Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 χωρών μελών.  

Επιπρόσθετα, όλοι γίναμε μάρτυρες, κατά τους τελευταίους μήνες, μιας εξόφθαλμης οίησης. Αυτά τα μποφόρ κυβερνητικής αλαζονείας βάλλουν εναντίον του πολίτη που ψηφίζει αριστερά του κέντρου (μυρίζει αριστερίλα ο αριστερός πολίτης, όπως γράφτηκε και λέχθηκε ευρέως). Η αριστερά αντιμετωπίζεται σαν κάτι που είναι “βλάβη στα μυαλά των ανθρώπων”, με αφορμή τις (πάντα υποκινούμενες από την άκρα αριστερά) φοιτητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις σχολών και τμημάτων, ενώ όσοι διανοηθούν να μιλήσουν για πιθανό μπάζωμα στα Τέμπη είναι, όπως είπε με ακροκεντρώα αυτοπεποίθηση κορυφαίος υπουργός, “για τα μπάζα”.

Με τη συγκεκριμένη λογική του νεοφιλελεύθερου κέντρου. πας μη κεντρώος λογίζεται ως περίπου βάρβαρος, που δεν χρησιμοποιεί επαρκώς την ορθολογική του σκέψη.

Σε κατακλείδα, το αφήγημα της κυβέρνησης περί πολυπαραγοντικού εκσυγχρονισμού, έχει αρχίσει να φθείρεται κοινωνικά, να είναι λιγότερο πειστικό για τις μεσαίες τάξεις και τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και, σε κάθε περίπτωση, η επιθυμητή από την οικονομική ελίτ συναίνεση στο κέντρο μπορεί να διαμορφωθεί από άλλα κόμματα και άλλα πρόσωπα πέραν του κυβερνώντος και του πρωθυπουργού. Ελάχιστα ενδιαφέρονται οι κυρίαρχες μερίδες του κεφαλαίου αν το ρόλο του πρωθυπουργού θα τον διαδραματίσει το ένα ή το άλλο πρόσωπο και αυτό το διαπιστώνει κανείς στην τρέχουσα πολιτική και επικοινωνιακή χυδαιότητα συγκεκριμένου εκδοτικού συγκροτήματος. Η συστηματική , μα κυρίως μεθοδική προβολή του δημάρχου Αθηναίων από το επικοινωνιακό κατεστημένο έχει, απ’ την άποψη αυτή, το ενδιαφέρον της, καθώς δεν αμφισβητεί τις προκείμενες των “αναγκαίων μεταρρυθμίσεων” και ενσωματώνει κατά τρόπο ακίνδυνο έναν ήπιο ριζοσπαστισμό. Το πιο σημαντικό καμπανάκι για την κυβέρνηση είναι η έντεχνη ανάδειξη ανταγωνιστικού πολιτικού προσωπικού από τον ευρύτερο “προοδευτικό χώρο”.