Ο Παύλος Κοντογιαννίδης αποκλειστικά στο www.pagenews.gr

Ο Παύλος Κοντογιαννίδης είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ. Δε φανταζόμουν ποτέ πως θα έρθει μια ημέρα που θα μιλάμε για τόσο ενδιαφέροντα πράγματα, όπως αυτά που θα διαβάσετε στη συνέχεια.

Είναι ένας άνθρωπος που μιλά έξω από τα δόντια και ξέρεις πως στο μυαλό του δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις.

Πέρα από εξαιρετικός άνθρωπος και ηθοποιός, ενδιαφέρεται για τα κοινά, είναι φιλοσοφημένος και η αίσθηση που έχω είναι πως πατά γερά στη γη αν και συναισθηματικός.

Τον ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για όσα μοιραστήκαμε και υπόσχομαι πως θα τα πούμε εκ νέου σχετικά με την ταινία “Ο ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΙΤΗΣ’’.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Ο μεγάλος πολιτικός της αλύτρωτης Κύπρου Βάσος Λυσαρίδης, αναφέρει κάτι που προσωπικά με συγκλονίζει: “καταραμένος να παραμείνω στην αδιάστατη αιωνιότητα, αν ξεχάσω τις κραυγές των νηπίων. Τους ρόγχους των απαγχονισθέντων τις πατημασιές των πεταλωμένων τον ανίκητο πόνο των βιασθέντων την οργή των μαρτύρων και μαρτυρησάντων. Το περήφανο βλέμμα του αδούλωτου Πόντιου”. Γιατί ενώ έχουμε στις ρίζες μας μνήμες της προσφυγιάς έχουμε έναν αήθη τρόπο σκέψης;

Γιατί είμαστε αλλοτριωμένοι όσον αφορά τις μνήμες για τις ρίζες μας και τις βλέπουμε με τα γυαλιά μια στενής κομματικής χαραμάδας [πελατειακή στενοκομματική σκέψη-συμπεριφορά] κι όχι μέσα από ένα πρίσμα πλατιάς ουμανιστικής θέσης!

Ο ελληνικός λαός περιμένει χωρίς κατά τη γνώμη μου να διεκδικεί την καινοτομία, η οποία θα παραχθεί από την καινούργια έρευνα και δουλειά, προκειμένου να φάει ψωμί και να θρέψει τα παιδιά του. Συμφωνείς μαζί μου και κατ’ επέκταση βλέπεις φως στο τούνελ;

Οι περισσότεροι επιπλέουν σε λιμνάζοντα νερά,αδρανείς-το μεγάλο κακό της σημερινής εξουσίας -που αυταπάτησε στην ελπίδα κι αδρανοποίησε τον πολύ κόσμο-και περιμένουν την πάλη για αλλαγές από τους άλλους [καθαρή μικροαστικοί συμπεριφορά]. Με τις συγκεκριμένες πολιτικές δεν υπάρχει φως, υπάρχει αυταπάτη. Οι ιστορικοί συμβιβασμοί, [‘’έντιμοι’’ και μη] απέδειξαν στο παρελθόν ότι οδηγούν σ’ ακραία συντηρητικά πισωγυρίσματα κι αδιέξοδα! Εδώ και τώρα ΕΞΟΔΟΣ , ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ!!!

Γιατί οι πολιτικοί έχουν (ας το πω κομψά) “μυωπική σκέψη”;

Οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν για τέχνη τον ελιγμό, για ίδιον όφελος κι όλα τα άλλα είναι λόγια να αγαπιόμαστε και δημόσιες σχέσεις!

Σήμερα στην Αθήνα βλέπεις πνιγηρές υπάρξεις κι ανθρώπους που νιώθουν «νεκροί». Μπορούμε να κάνουμε σαν να μη βλέπουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας και να κυνηγάμε ανεπηρέαστοι τους στόχους μας;

Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του όλου προβλήματος, του συνόλου! Μόνοι μας ούτε στον παράδεισο μπορούμε να χαρούμε. ‘Όλοι μαζί για την ανατροπή των πάντων! Vamos”!

Ποιο είναι το τελευταίο “νέο ξεκίνημα” που έκανες για το οποίο νιώθεις υπερήφανος;

Φέτος, πρόσφατα, πήρα μέρος σε δύο ταινίες υψηλού επιπέδου και στόχου, με πρωταγωνιστικούς ρόλους έντονα ρεαλιστικά δραματικούς, έως και τραγικούς θα έλεγα. Η μία είναι η ‘’ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ’’του Γιάννη Παρασκευόπουλου μεγάλου μήκους και μια μικρού μήκους, ‘’Ο ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΙΤΗΣ’’ μιας ομάδας κρατουμένων του Κορυδαλλού, όπου η επιλογή και η δική μου και του Γιάννη Στάνκογλου ,των δύο πρωταγωνιστικών ρόλων, ήταν επιλογή και επιθυμία των ιδίων των κρατουμένων. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα! Θα διδάξουμε τί εστί ρεαλιστικό δράμα! Και στις δύο παραγωγές συμμετέχει το Κέντρο Κινηματογράφου και καιρός είναι να δώσει και κανένα φράγκο να πληρωθούν μερικοί-μερικοί εργαζόμενοι στο χώρο της κινηματογραφίας!!!

Επίσης για πρώτη φορά αποκτώ μπάντα με φοβερούς μουσικούς [τίτλος της μπάντας ‘’ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΚΑΛΑΖΝΙΚΩΦ’’], όπου σύντομα θα βγούμε στην πιάτσα με άποψη στο χώρο της μουσικής!!!

Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες μέχρι στιγμής στη ζωή σου ποια είναι;

Το ότι μπορώ ακόμα και βρίσκομαι σε εγρήγορση, παρόλη τη φθορά τόσων χρόνων στο χώρο του θεάματος –ακροάματος! Η μεγάλη πρόκληση όμως για μένα είναι η συμμετοχή μου ενεργά στην πολιτική στις επικείμενες εκλογές και πιστεύω αυτήν τη φορά η συμμετοχή μου στην βουλή να μην είναι 2 μέρες όπως το Μάη του 2012. Νομίζω ότι μπορώ να προσφέρω,διότι όλες σχεδόν οι απόψεις μου από το 12 έχουν δικαιωθεί! Ίσως γι’ αυτό βρίσκομαι στην απ’ έξω προς στιγμήν διότι η σκέψη μου δε συμβιβάζεται!!!

Σε ικανοποιεί η σημερινή τηλεόραση; Κι αν “ναι” υπάρχει κάποια σειρά μυθοπλασίας που θα ήθελες να συμμετάσχεις;

Μέσα από τα ριάλιτι, που όλα είναι στημένα, βλέπουμε μια υποσκάπτουσα μικροαστική τσοντοειδή διάθεση. Καιρός να τα βγάλουν όλα έξω και να χτυπήσουν τσιτσίδι τηλεθεάσεις!.. Από μυθοπλασίες έχω παίξει στην καλύτερη καθημερινή σειρά μέχρι σήμερα ‘’ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ’’ και μάλιστα πήρα και βραβείο ερμηνείας!.. οπότε είμαι καλυμμένος.. έχω και την ‘’ΤΥΧΗ ΒΟΥΝΟ’’.

Περιμένω, είμαι ανοιχτός σε προτάσεις, περισσότερο κινηματογραφοειδής τηλεόραση. Μου αρέσουν από σκηνοθέτες ο Κόκκινος, ο Αρβανίτης, ο Θωμόπουλος αρκεί τα κανάλια να δώσουν νέο πνεύμα στις τηλεοπτικές δημιουργίες. Φτάνει πια οι Αμερικανιές και οι καναπέδες!

Μέσα από την υποκριτική δουλεύουμε το ρόλο ή και τον εαυτό μας;

Οι ρόλοι είναι ζωντανοί οργανισμοί. Στην προσπάθεια που ο εαυτός μας -δηλαδή τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει ο καλλιτέχνης- φτάνει πιο βαθιά στο ρόλο μέχρι να ταυτιστεί μαζί του, υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης! Μέσα απ’ αυτήν την πάλη, βγαίνει η ομορφιά του καλλιτεχνικού αποτελέσματος!

Ποια είναι τα σχέδιά σου; Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο που εγώ δε γνωρίζω;

Αφορά ένα θεατρικοποιημένο κείμενο, που βγήκε μέσα από το μεγαλειώδες Ιστορικό μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου ‘’ΣΕΡΡΑ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ’’ που το δουλεύω εδώ και δύο χρόνια. Σύντομα, δε, θα πάρει μορφή παράστασης και για μένα αποτελεί έργο ζωής!!!

Ασκείς αυστηρή κριτική στο παιδί σου ή το αφήνεις να κάνει αυτό που εκείνο επιθυμεί;

Ουδεμία κριτική. Όλα φέρουν την σφραγίδα του, ή μάλλον τη σφραγίδα της!

Η επαφή με τη γη και τα ζώα είναι καταπραϋντική, ενδυναμωτική και θεραπευτική. Πόσο σε βοήθησε η ενασχόλησή σου με τα προαναφερθέντα ως άνθρωπο και ηθοποιό στις δύσκολες στιγμές της ζωής σου;

Γεννήθηκα στη φύση, σ’ ένα πανέμορφο προσφυγικό χωριό της Ημαθίας, το Μετόχι Βεροίας! Είμαι ένα κομμάτι αναπόσπαστο της γης, της φύσης. Μέσα σ’ αυτήν ισορροπώ, μέσα σ’ αυτή διδάσκομαι, μέσα σ’ αυτή φιλοσοφώ, μέσα απ’ αυτήν προέρχομαι και μέσα σ’ αυτήν θα μπω και θα χαθώ για πάντα!!!!

Πώς θα ήθελες να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;

Να κλείσουμε με κάτι στιχάκια μου, που προορίζονται να γίνουν τραγούδι:

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ-ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ-ΣΑΝ ΣΚΕΥΗ ΕΝΤΟΙΧΙΣΤΗΚΑΝ ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ – ΚΑΙ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΘΩΡΑΚΙΣΤΗΚΑΝ – ΣΕ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ- ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΘΟΛΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΑΦΩΝΑ – ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ – ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΚΛΗΣΕΙΣ ΜΑΣ – ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΜΑΣ ΦΙΝΑΛΕ:ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΜΟΥ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΜΟΥ! Φιλιά!