«Ήταν ένα ραντεβού»

Μόνον ο οδηγός και η κάμερα στερεωμένη κάπου μπροστά, στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο ήταν η Mercedes 6.9 του Lelouch, αλλά ο θόρυβος του μοτέρ είναι ντουμπλαρισμένος από τη Ferrari (επίσης) του Lelouch. Φτώχεια, έ; Ας είναι.

Είμαστε στο 1976. Το αυτοκίνητο διασχίζει το Παρίσι, είναι Σάββατο, γύρω στις πέντε το πρωί, για να μην έχει κίνηση. Η αίσθηση του θεατή είναι ότι συμμετέχει πλήρως σε αυτή την κούρσα, νιώθεις τους κραδασμούς στο στομάχι, λέω τώρα υπερβάλλοντας. Ο οδηγός το σανιδώνει, στις ευθείες όλα καλά, αλλά θα χρειαστεί να πάρει και κοφτή τυφλή στροφή μπροστά στο Λούβρο, να ανέβει σε πεζοδρόμια, να διασχίσει πλατείες στα τυφλά, να περάσει με κόκκινο αρκετές φορές. Οι ελάχιστοι πεζοί κοιτάζουν αποσβολωμένοι, τα περιστέρια έχουν αλαφιάσει, τα σκουπιδιάρικα έχουν κοκκαλώσει και προσπαθούν να καταλάβουν τι κάνει ο τρελός.

Κλακέτα. Ο οδηγός ξεκινάει από τα δυτικά του Παρισιού, για όσους ξέρουν τη γεωγραφία της πόλης. (Για όσους δεν την ξέρουν). 

Ξεκινάει, λοιπόν, από τα δυτικά, κατευθύνεται προς Αψίδα του Θριάμβου, κατεβαίνει Ηλύσια Πεδία, φθάνει Κονκόρντ, προχωρεί κατά μήκος του Σηκουάνα, στρίβει βόρεια στο Λούβρο, Όπερα, Πιγκάλ (όχι το σκουπάκι) και συνεχίζει (βόρεια πάντα) μέχρι τη Μονμάρτρ, μπροστά στην εκκλησία της Sacre Coeur, όπου βλέπουμε να περιμένει ένα κορίτσι. Φρένο. Ο οδηγός βγαίνει, τον βλέπουμε πλάτη και μόνον τα πόδια του. Αγκαλιάζει το κορίτσι. Τέλος. Κλακέτα. Έχουν περάσει οκτώ λεπτά.

Όταν προβλήθηκε, ο Lelouch κλήθηκε στην αστυνομία να απολογηθεί, γιατί οι παραβάσεις που διαπιστώθηκαν ήσαν κάπου δεκαοκτώ. Του λέει, λοιπόν, ο αρμόδιος στο τμήμα «Κύριέ μου, με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Θα πρέπει να σας πάρω το δίπλωμα. Αλλά ο κανονισμός δεν λέει ότι θα πρέπει και να το κρατήσω, οπότε σας το ξαναδίνω πίσω, γιατί, ξέρετε, τα παιδιά μου ενθουσιάστηκαν όταν είδαν την ταινία σας. Μερσί.»

Δείτε το εδώ.