Η γεωπολιτική κρίση ξυπνά την Ελλάδα – Κάτι κινείται προς την σωστή κατεύθυνση

Σήμερα βρίσκεται στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι πραγματοποιώντας επίσημη επίσκεψη. Η είδηση δεν είναι απλά σημαντική. Είναι ενδεικτική της δυναμικής που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή και την οποία η Ελλάδα οφείλει να ενισχύσει και να αξιοποιήσει.

Όταν ο πρόεδρος της μεγαλύτερης αραβικής χώρας και με το μεγαλύτερο γεωπολιτικό εκτόπισμα,  με την οποία η Ελλάδα διατηρεί συνεργασία στο πλαίσιο των τριμερών σχημάτων (Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος, Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ [+ΗΠΑ]), επισκέπτεται την Αθήνα εν μέσω μια τέτοιας συγκυρίας, η κίνηση είναι από μόνη της μήνυμα. Και το μήνυμα είναι αρκετά ευδιάκριτο. Όπως προφανής είναι και ο βασικός αποδέκτης.

Είναι ευτυχής εξέλιξη για την χώρα μας ότι τα δύο πιο ισχυρά κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, τα οποία κάποτε διατηρούσαν από άριστες έως στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία σήμερα διατηρούν όχι απλά κακές αλλά εχθρικές σχέσεις μαζί της, ανοίγοντας τον δρόμο για προσέγγιση με την Ελλάδα. Υπενθυμίζεται ότι  η Αίγυπτος παραλίγο να γίνει προέκτασή της Τουρκίας και δεύτερο Πακιστάν πριν ανατρέψει ο Σίσι την κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Η πλήρης αξιοποίηση της γεωπολιτικής συναστρίας προϋποθέτει βέβαια την ενεργό εμπλοκή της Ελλάδας ως πρωταγωνιστικού παράγοντα των συμμαχιών  διατεθειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες και να διαδραματίσει τον ρόλο που φοβικά απέφευγε επί χρόνια. Και αν παλαιότερα  υπήρχε η δικαιολογία ότι αυτές οι χώρες είχαν στενή σχέση με την Τουρκία οπότε επιχειρησιακά δεν ήταν εύκολη υπόθεση για την Ελλάδα η προβολή ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο (εν πολλοίς ήταν πρόσχημα για να καλύψει την έλλειψη πολιτικής βούλησης), πλέον τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ισραήλ και Αίγυπτος σπρώχνουν την Ελλάδα να ενεργοποιηθεί περισσότερο στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας, ιδιαίτερα το Τελ Αβίβ, και η αλήθεια είναι ότι πράγματα γίνονται.

Η αλλαγή είναι αργή, θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει νωρίτερα, αλλά οι σημερινές ηγεσίες των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας «τρέχουν» καταστάσεις  και προεκτείνοντας το στρατιωτικο-διπλωματικό πεδίο.

Η Αθήνα διευρύνει τη βεντάλια των συνεργασιών με μάλλον εντυπωσιακό τρόπο –  και αυτό πρέπει να πιστωθεί στον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια – επεκτείνοντας τη σύμπηξη συμμαχιών πέραν της άμεσης περιοχής μας, στον Κόλπο με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, με την Ινδία η οποία είναι ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη και θανάσιμη αντίπαλος του Πακιστάν που είναι ο στενότερος σύμμαχος της Τουρκίας…Γενικά η χώρα ανοίγει το παιχνίδι και αυτό είναι θετικό αρκεί να διατηρηθεί η δυναμική και να αποκρουστούν πιέσεις όπως της Γερμανίας η ατζέντα της οποίας είναι δομικά αντίθετη με τα ελληνικά συμφέροντα και χρησιμοποιεί ωμά κάθε μέσο για να φέρει προσκόμματα στην ελληνική πολιτική στην περιοχή.

Η επικείμενη επίσκεψη του Ινδού υπουργού Εξωτερικών, Σουμπραχμανιάμ Τζαϊσχανάκαρ στην Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου με τον οποίο θα συζητηθούν, μεταξύ άλλων, οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Νότια Ασία καθώς και η αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών , δείχνει ότι η απεμπλοκή από τη στενή διπλωματική οπτική προχωρά.

Υπάρχουν μάλιστα σκέψεις για την σύμπηξη τριμερούς σχήματος Ελλάδας – Ινδίας – ΗΑΕ κατά το πρότυπο των συνεργασιών της χώρας μας και της Κύπρου με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Αν πριν από μία δεκαετία έλεγε κάποιος ότι η Ελλάδα θα δημιουργούσε συμμαχικά σχήματα με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ινδία και τα ΗΑΕ, θα νόμιζαν ότι μιλάει για σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Έχουμε πει κα γράψει πολλές φορές ότι οι κρίσεις ενέχουν και ευκαιρίες. Η δε εξέλιξη της χρονίζουσας κρίσης με την Τουρκία σε υπαρξιακή απειλή πυροδότησε αναγκαστικά αντανακλαστικά επιβίωσης στην Ελλάδα τα οποία φαίνεται ότι απελευθερώνουν με ταχείες διαδικασίες το γεωπολιτικό δυναμικό το οποίο θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί  εδώ και χρόνια. Αλλά πάλι, αν δει κανείς την Ιστορία, η ανθρωπότητα πορεύεται κυρίως εν μέσω κρίσεων οι οποίες λειτουργούν ως πυροκροτητές εξέλιξης και οδηγούν όσα έθνη επιβιώνουν στην επόμενη πίστα. Μέχρι την επόμενη κρίση.