Η Λε Πεν έχει κρυφή αντιφεμινιστική ατζέντα;

Ο Μανώλης Σταυρουλάκης τονίζει στο pagenews.gr ότι βασικός άξονας της επιχείρησης «αποδαιμονοποίησης» της επικεφαλής της Εθνικής Συσπείρωσης είναι η προβαλλόμενη από την ίδια ευνοϊκή θέση της για τα δικαιώματα των γυναικών

Μετά τις αποτυχίες της στις προεδρικές εκλογές του 2012 και του 2017, η Μαρίν Λεπέν έχει ξεκινήσει μια συγκροτημένη προσπάθεια για την κατάκτηση της πολιτικής συμπάθειας του γυναικείου εκλογικού σώματος, το οποίο παραδοσιακά υποεκπροσωπείται στην ακροδεξιά ψηφοφορία. Βασικός άξονας της επιχείρησης «αποδαιμονοποίησης» της επικεφαλής της Εθνικής Συσπείρωσης είναι η προβαλλόμενη από την ίδια ευνοϊκή θέση της για τα δικαιώματα των γυναικών. Τούτο βρίσκεται, ωστόσο, σε αντίθεση με την πραγματικότητα του προγράμματός της. Αυτή η στάση έρχεται επίσης σε αντίθεση με τις ψήφους του κόμματος, του οποίου ηγείται και το οποίο αντιτίθεται τακτικά σε δράσεις και πρωτοβουλίες υπέρ των γυναικών.

Μας είναι γνωστό ότι η επιμονή των έμφυλων ανισοτήτων, το απεχθέστερο πρόσωπο των οποίων είναι η άσκηση σωματικής βίας κατά των γυναικών, οφείλεται ιδίως στη διατήρηση των έμφυλων στερεοτύπων, από τα οποία οι σύγχρονες κοινωνίες πασχίζουν να αποδεσμευθούν. Πρόκειται για στερεοτυπικές εκδηλώσεις, που συνεχίζουν να εμποτίζουν τα πεδία της οικογένειας, του σχολείου και της αγοράς εργασίας. Και ενώ αναγνωρίζεται ότι πρέπει πολλά να γίνουν στον τομέα της περαιτέρω ουσιαστικοποίησης της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της ισότητας των δύο φύλων, το όραμα της Λε Πεν και του κόμματός της, λόγω του οπισθοδρομικού χαρακτήρα του, εκπροσωπεί ουσιαστικά τον συγκεκαλυμένο κίνδυνο ενός σημαντικού βήματος προς τα πίσω, ενός βήματος που έρχεται να απειλήσει δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με κόπο και με αγώνες στη Γαλλία και την Ευρώπη.

 Το αναλλοίωτο πλαίσιο της «εθνικής προτίμησης»

Παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, η αρχή της «εθνικής προτίμησης», δηλαδή της έντονης προτεραιότητας της Γαλλίας απέναντι στις υπόλοιπες χώρες και τις διεθνείς εξελίξεις, είναι ηχηρά παρούσα και στον τομέα αυτό. Όλα στο πρόγραμμά του κόμματος της ακροδεξιάς υποψηφίου φαίνεται να μειώνουν τις γυναίκες, που ωθούνται, μέσω της «επιθυμίας τους για παιδιά», στον αποκλειστικό ρόλο της μητέρας και της συζύγου. Τα μέτρα που στοχεύουν στην ενθάρρυνση του ποσοστού γεννήσεων είναι πολυάριθμα, αλλά αυτά (ιδίως τα οικογενειακά επιδόματα) θα προορίζονται αποκλειστικά για γαλλικές οικογένειες σύμφωνα με την άκαμπτη εθνοκεντρική αρχή τού «να βάζουμε τα δικά μας πάνω από τους άλλους». Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, η υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας διακρίνει τις Γαλλίδες από τις αλλοδαπές: η οικονομική υποστήριξη για τις ανύπαντρες μητέρες θα προορίζεται αποκλειστικά για γαλλικές μονογονεϊκές οικογένειες με ενισχυμένους ελέγχους για την αποφυγή απάτης.

Σεξιστική και σεξουαλική βία

Καθώς το θέμα της ασφάλειας είναι κυρίαρχο στο πρόγραμμα της Εθνικής Συσπείρωσης, το μέρος των προτάσεων που αποσκοπεί στην καταπολέμηση της έμφυλης βίας και της σεξουαλικής βίας μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως αρκετά εκτεταμένο (υποδοχή γυναικών θυμάτων στα αστυνομικά τμήματα, ταχύτερη δίκη βίαιων πρώην συζύγων, εγγραφή στο μητρώο εγκληματιών και παραβατών προσώπων που καταδικάστηκαν για σεξιστική προσβολή).

Εντούτοις, εκτός από την αξιοσημείωτη απουσία μέτρων που αποσκοπούν στην πρόληψη και τον περιορισμό της σεξουαλικής βίας και της βίας λόγω διαφορετικού φύλου, το μέτρο αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις θέσεις των βουλευτών του κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ενδεικτικά, τον Δεκέμβριο του 2021, ολόκληρη η ομάδα καταψήφισε το ψήφισμα «Και εγώ και η παρενόχληση: συνέπειες για τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Νωρίτερα, το 2016, είχαν επίσης καταψηφίσει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης με στόχο την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Πρόκειται για μια πραγματικά σημαντική Σύμβαση, η οποία υπεγράφη στις 11 Μαΐου 2011 στην Κωνσταντινούπολη και η οποία τέθηκε σε ισχύ την1η Αυγούστου 2014. Μέσω της υιοθέτησής της το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει προωθήσει ενεργά την προστασία των γυναικών και των κοριτσιών από τη βία που βασίζεται στο φύλο.

Διφορούμενες θέσεις για το δικαίωμα στην άμβλωση

Εάν η Μαρίν Λε Πεν ξέκοψε επίσημα το 2002 με την ιστορική θέση του κόμματός της που αντιτίθεται στο δικαίωμα στην άμβλωση, η υποψήφια παραμένει πολύ διφορούμενη ως προς αυτό το ερώτημα. Συνεχίζει να εντάσσεται σε κάθε προσπάθεια περιορισμού του εν λόγω δικαιώματος.

Κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας της το 2012, κατήγγειλε έμμεσα τις αμβλώσεις. Σε ένα βίντεο που μεταδόθηκε τον περασμένο Μάρτιο, δηλώνει ξεκάθαρα: «Ποτέ δεν ήμουν κατά της διαγραφής των αμβλώσεων, αλλά στην πραγματικότητα υπέρ της διαγραφής των πολλαπλών αμβλώσεων».

Το 2022, αντιτάχθηκε στην παράταση της νόμιμης προθεσμίας για άμβλωση από δώδεκα σε δεκατέσσερις εβδομάδες. Εν ολίγοις, η παλιά αντίθεση του Εθνικού Μετώπου στον νόμο περί πέπλου του 1975 προχωρά μετά βίας. Συνειρμικά ανακαλούνται στη μνήμη τα λόγια του Ζαν – Μαρί Λε Πεν σχετικά με αυτό το θέμα προς τις γυναίκες, το 1996: «Ο ισχυρισμός ότι το σώμα σας ανήκει σε εσάς είναι εντελώς χλευαστικός». Οι γνωριμίες του υποψηφίου με τον Ούγγρο ηγέτη Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος έχει κάνει τις αμβλώσεις σχεδόν παράνομες στη χώρα του, προκαλούν αναμφίβολα ανησυχία.