ΗΠΑ: Βασικά θεσμικά ερωτήματα της επόμενης μέρας

Οι Ρεπουμπλικάνοι πρόκειται να αρκεστούν σε μια μικρή άνοδο των εκλογικών τους δυνάμεων, την στιγμή κατά την οποία ο δημοκρατικός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα διατηρήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων, αφού ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους δεν ανατράπηκε, όπως επιθυμούσε διακαώς ο Ντόναλντ Τραμπ.

Η νίκη των Ρεπουμπλικάνων δεν αμφισβητείται πλέον στη Βουλή των Αντιπροσώπων αλλά η εκλογική εκκρεμότητα πρόκειται να διαρκέσει για τη Γερουσία, στην οποία οι Δημοκρατικοί έχουν λόγους να ελπίζουν ότι θα μπορούν την υπεροχή.

Ως προς τo πότε θα είναι οριστικά τα εκλογικά αποτελέσματα, αυτά θα είναι γρήγορα γνωστά για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη, αλλά τα οριστικά αποτελέσματα θα καθυστερήσουν για λίγο καιρό ακόμη, που μπορεί να φθάσει, το αργότερο, στις αρχές του Δεκεμβρίου.

Το ερώτημα που γεννάται είναι αν μπορεί να υπάρξει ειρηνική συμβίωση ανάμεσα σε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους. Δεν πρόκειται να γεννηθεί ιδιαίτερο ζήτημα, σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές. Ωστόσο, δύο είναι τα «αγκάθια» ή, ορθότερα, τα πιθανά «αγκάθια» στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα. Το ένα από αυτά είναι το ζήτημα των αμβλώσεων, στο οποίο ο Μπάιντεν χαράσσει κόκκινη γραμμή. Το δεύτερο είναι το ζήτημα της αντιμετώπισης του ομοσπονδιακού δημοσίου χρέους. Σε αυτά τα δύο ζητήματα πιθανολογείται ότι θα παιχθεί το ζήτημα της πολιτικά αρμονικής συνύπαρξης των δύο κομματικών δυνάμεων.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα γίνει με τη στάση των Ρεπουμπλικάνων σε περίπτωση που δεν καταφέρουν να επιτύχουν την επιθυμητή πλειοψηφία στη Γερουσία. Ο πρόεδρος Μπάιντεν θα διατηρήσει τη συνταγματική αρμοδιότητα να διορίζει ομοσπονδιακούς δικαστές και τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σύμφωνα βέβαια με τις διαδικασίες του καταστατικού χάρτη  της χώρας. Εάν όμως οι Δημοκρατικοί δεν διατηρήσουν την πλειοψηφία στη Γερουσία, οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούν να ασκήσουν δριμεία κριτική, περιοριζόμενοι όμως κυρίως σε αυτό το πεδίο. Ο Τραμπ φαίνεται να έχει αρχίσει να  αντιλαμβάνεται ότι κάθε περαιτέρω παιχνίδι με τους θεσμούς είναι πολύ πιθανό να αποβεί μπούμερανγκ. Και δεν έχει άλλα χρονικά περιθώρια για θεσμικά ολισθήματα και αβλεψίες.