Economist: Η παγκόσμια γονιμότητα φθίνει με σοβαρές οικονομικές συνέπειες

Τα κύρια παραδείγματα χωρών που γερνούν δεν είναι πλέον μόνο η Ιαπωνία και η Ιταλία, αλλά περιλαμβάνουν επίσης τη Βραζιλία, το Μεξικό και την Ταϊλάνδη.

Το 2000 το παγκόσμιο ποσοστό γονιμότητας ήταν 2,7 γεννήσεις ανά γυναίκα, πολύ πάνω από το «ποσοστό αναπλήρωσης» του 2,1, στο οποίο ο πληθυσμός είναι σταθερός. Σήμερα είναι 2,3 και πέφτει. Οι 15 μεγαλύτερες χώρες ανά ΑΕΠ έχουν όλες ποσοστό γονιμότητας χαμηλότερο από το ποσοστό αναπλήρωσης. Αυτό περιλαμβάνει την Αμερική και μεγάλο μέρος του πλούσιου κόσμου, αλλά και την Κίνα και την Ινδία , καμία από τις οποίες δεν είναι πλούσιες, αλλά μαζί αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε μεγάλο μέρος του κόσμου το μοτίβο των μικροσκοπικών ποδιών πνίγεται από τον κρότο των μπαστούνια.

Τα κύρια παραδείγματα χωρών που γερνούν δεν είναι πλέον μόνο η Ιαπωνία και η Ιταλία, αλλά περιλαμβάνουν επίσης τη Βραζιλία, το Μεξικό και την Ταϊλάνδη. Μέχρι το 2030 περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας θα είναι άνω των 40 ετών. Καθώς οι παλιοί πεθαίνουν και δεν αντικαθίστανται πλήρως, οι πληθυσμοί είναι πιθανό να συρρικνωθούν. Εκτός Αφρικής, ο παγκόσμιος πληθυσμός προβλέπεται να κορυφωθεί τη δεκαετία του 2050 και να τελειώσει τον αιώνα μικρότερος από ό,τι είναι σήμερα. Ακόμη και στην Αφρική, το ποσοστό γονιμότητας μειώνεται γρήγορα.

Ό,τι κι αν λένε ορισμένοι περιβαλλοντολόγοι, η συρρίκνωση του πληθυσμού δημιουργεί προβλήματα. Ο κόσμος δεν είναι σχεδόν γεμάτος και οι οικονομικές δυσκολίες που προκύπτουν από τους λιγότερους νέους είναι πολλές. Το προφανές είναι ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να στηρίξουμε τους συνταξιούχους του κόσμου. Οι συνταξιούχοι αντλούν από την παραγωγή των εργάσιμων ηλικιωμένων, είτε μέσω του κράτους, το οποίο επιβάλλει φόρους στους εργαζόμενους για να πληρώσουν τις δημόσιες συντάξεις, είτε με εξαργύρωση αποταμιεύσεων για αγορά αγαθών και υπηρεσιών είτε επειδή οι συγγενείς παρέχουν φροντίδα απλήρωτη. Ωστόσο, ενώ ο πλούσιος κόσμος έχει σήμερα περίπου τρία άτομα ηλικίας μεταξύ 20 και 64 ετών για όλους άνω των 65 ετών, μέχρι το 2050 θα έχει λιγότερους από δύο. Οι συνέπειες είναι υψηλότεροι φόροι, μεταγενέστερες συνταξιοδοτήσεις, χαμηλότερες πραγματικές αποδόσεις για τους αποταμιευτές και, πιθανώς, κρίσεις του κρατικού προϋπολογισμού.