Γαλλία: Ώρες ευθύνης για τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου

Η δολοφονία του 17χρονου Ναέλ από αστυνομικούς στο Nαντέρ το πρωί της 27ης Ιουνίου ήταν απλώς το έναυσμα για ένα τεράστιο κύμα οργής, μίσους και μηδενιστικής βίας κατά του γαλλικού κράτους και της ιδιωτικής περιουσίας. Το τσουνάμι βίας, καταστροφών και λεηλασιών ξεπέρασε ακόμη και παρόμοιες ταραχές του 2005 και κατέδειξε με δραματικό τρόπο τις βαθιές διαιρέσεις στη γαλλική κοινωνία, κυρίως μεταξύ της νεολαίας της βάσης, των μεταναστών και των Γάλλων πολιτών αλγερινής και μαροκινής καταγωγής.

Μέχρι την Κυριακή, οι γαλλικές αρχές ανέφεραν ότι 1.000 κτίρια είχαν καεί, υποστεί ζημιές ή καταστραφεί, 5.000 αυτοκίνητα είχαν πυρποληθεί και εκατοντάδες καταστήματα είχαν λεηλατηθεί. Ωστόσο, ιδιαίτερα σοκαριστική για τη γαλλική κοινωνία ήταν η απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο σπίτι του δημάρχου της Aix-en-Rose το βράδυ του Σαββάτου. Η Ένωση Δήμων της Γαλλίας αντέδρασε άμεσα στην τρομοκρατική αυτή ενέργεια, καλώντας τους Γάλλους πολίτες να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση μπροστά από το γαλλικό δημαρχείο το μεσημέρι της Δευτέρας. Την ίδια στιγμή, το Σάββατο, ομάδες πολιτών βγήκαν στους δρόμους για να φυλάξουν καταστήματα και κτίρια, ενώ υποστηρικτές του εθνικιστικού Εθνικού Μετώπου και άλλων ακροδεξιών οργανώσεων βγήκαν στους δρόμους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οχλοβοήθειες και μεμονωμένες συγκρούσεις.

Είναι γνωστό ότι η Γαλλία έχει ιστορικά μια αρνητική παράδοση κοινωνικών αναταραχών από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τον πόλεμο της Αλγερίας, με τη ριζοσπαστική αριστερά να αναφέρεται πολύ συχνά στις περίφημες φοιτητικές ταραχές του Μαΐου του 1968. Ωστόσο, οι ταραχές του 2005, και ιδιαίτερα αυτές των τελευταίων ημερών, ήταν πιο εκτεταμένες, πιο βίαιες και πιο μαζικές. Και η φύση αυτών των ταραχών μπορεί να εξηγηθεί όχι μόνο από τον μεγάλο αριθμό περιστατικών θανατηφόρας αστυνομικής βίας τα τελευταία χρόνια, αλλά και από τη ριζοσπαστικοποίηση ενός σημαντικού τμήματος της γαλλικής νεολαίας. Ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο διαδραμάτισε ο Ζαν – Λυκ Μελανσόν, ηγέτης της γαλλικής ριζοσπαστικής αριστεράς, ο οποίος απέφυγε να καταδικάσει ρητά τη βία του όχλου και επικεντρώθηκε στην καταγγελία της αστυνομικής βίας. Τα φιλορωσικά και φιλοϊρανικά μέσα ενημέρωσης τροφοδότησαν και υποστήριξαν τη βία και τις καταστροφές που προκάλεσαν οι ταραξίες, ενώ γνωστά ρωσικά και ιρανικά κυβερνοσώματα ενεργοποιήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις και υποκινώντας τη γαλλική νεολαία.

Η γαλλική κυβέρνηση αρχικά αιφνιδιάστηκε από την έκταση και την ένταση των ταραχών και ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν έκανε ένα σοβαρό λάθος στην επικοινωνία, καθώς εμφανίστηκε απερίσκεπτα σε συναυλία του Έλτον Τζον, ενώ η μισή χώρα βρισκόταν στο χάος και τη βία. Από το Σάββατο, ωστόσο, οι γαλλικές αρχές ασφαλείας ξεκίνησαν μια μεγάλη καταστολή που οδήγησε σε χιλιάδες συλλήψεις, ενώ περιορίστηκαν τα δρομολόγια των δημόσιων συγκοινωνιών. Αν και η καθυστέρηση στην κινητοποίηση των γαλλικών αρχών φαίνεται ότι έθεσε υπό έλεγχο τις ταραχές, οι πέντε ημέρες βίας, καταστροφής και χάους έχουν αφήσει βαθιά σημάδια στη γαλλική κοινωνία και στη διεθνή εικόνα της Γαλλίας.

Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για τη Γαλλική Δημοκρατία να βγάλει οριστικά πολιτικά συμπεράσματα από αυτή τη σοβαρή κρίση, αλλά αν η κυβέρνηση του Εμμανουέλ Μακρόν και τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου δεν σχηματίσουν ένα σοβαρό και αποτελεσματικό μέτωπο κατά της ανομίας και του χάους, και όχι μόνο κατά των κανόνων εμπλοκής της αστυνομίας, οι ρωγμές στη γαλλική κοινωνία θα παραμείνουν ανεκπλήρωτες και Ο κίνδυνος είναι σαφής ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο και να ξεφύγει από τον έλεγχο. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της, η Γαλλία είναι μια χώρα μεγάλης πολιτικής σημασίας και το μοναδικό κράτος μέλος με πυρηνικά όπλα. Ο Εμμανουέλ Μακρόν και τα γαλλικά δημοκρατικά κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στη χώρα τους και στην Ευρώπη στο σύνολό της, όχι μόνο να αποκαταστήσουν την τάξη και την ηρεμία στη Γαλλία, αλλά και να επουλώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σοβαρές πληγές του γαλλικού κοινωνικού ιστού.