Είναι ρεαλιστικός ο στόχος του μέσου μισθού στα 1.300 ευρώ;

Καθώς σήμερα ενεργοποιείται η αύξηση του κατώτατου μισθού, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στον πραγματικό στόχο για φέτος που είναι να αυξηθεί περαιτέρω ο μέσος μισθός, ιδανικά υψηλότερα από τα 1.300 ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου.

Ο στόχος του πρωθυπουργού να επιστρέψει ο μέσος μισθός στα 1.500 ευρώ σε τέσσερα χρόνια (δηλαδή το 2027) δεν είναι αδύνατος, αλλά αυτό που χρειάζεται είναι νέες συμβάσεις εργασίας – ατομικές, επιχειρηματικές, συλλογικές.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της ζημιάς που έχει προκαλέσει στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα η οικονομική κρίση όλα αυτά τα χρόνια, αρκεί μια ματιά στην πυραμίδα των μισθών. Το 2009, ο μέσος μισθός ήταν στα 1.450 ευρώ. Πόσοι άνθρωποι λάμβαναν μηνιαίο μισθό άνω των 1.000 ευρώ; Εξαιρουμένων των “μαύρων” εργαζομένων, τουλάχιστον δύο στους τρεις.

Πού φτάσαμε το 2022, ένα έτος κατά το οποίο οι μισθοί είχαν ήδη αρχίσει να βελτιώνονται, κυρίως λόγω της αύξησης του κατώτατου μισθού; Ο μέσος μισθός είναι 1.170 ευρώ, αλλά εν μέσω της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού, έξι στους δέκα ανθρώπους κερδίζουν λιγότερα από 1.000 ευρώ μεικτά ή 820 ευρώ καθαρά.

Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση; Η κατάσταση έχει βελτιωθεί και ο μέσος μισθός έχει αυξηθεί στα 1250 ευρώ μεικτά, αλλά η πλειονότητα εξακολουθεί να είναι κάτω από 1.000 ευρώ. Τουλάχιστον, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας με υψηλές αποδοχές, όπως αναφέρεται στα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ.

Αν εξετάσουμε πόσοι άνθρωποι έχουν μεικτό μισθό μεταξύ 1.500 και 2.000 ευρώ, είναι 9 στους 100. Το 2022 ήταν 8 στους 100. Το 9,8% του συνόλου των ανθρώπων έχει μισθό άνω των 2.000 ευρώ. Αλλά το 2009, όταν κανείς δεν ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί, το ποσοστό ανερχόταν στο 16,7%.

Στην πραγματική αγορά, προφανώς και η εικόνα δεν είναι αυτή. Είναι γνωστό πως στελέχη αμείβονται με παροχές σε είδος, εισπράττουν χρήματα κάτω από το τραπέζι ή συνεργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες για να γλιτώνει και ο εργοδότης τις πολλές κρατήσεις.

Για να καταστεί δυνατή η επιστροφή στα επίπεδα του 2009 τουλάχιστον σε αναφορικά με τις καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας, δεν θα χρειαστούν μόνο νέες συμβάσεις με γενναίες αυξήσεις αλλά και επενδύσεις που θα δημιουργήσουν καλύτερα πληρωμένες δουλειές.