Πολιτισμός

Κωνσταντίνος Κυριάκου: Σκηνοθετεί την παράσταση “Τύχη και των αντρών τα βλέμματα (Σονέτο 29)”

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

Pagenews Team 07.11.2018 | 08:43 ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 4 '

Pagenews.gr / Πολιτισμός / Κωνσταντίνος Κυριάκου: Σκηνοθετεί την παράσταση “Τύχη και των αντρών τα βλέμματα (Σονέτο 29)”

Κωνσταντίνος Κυριάκου: Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής παρουσιάζει το έργο του Καναδού συγγραφέα, Τζων Χέρμπερτ, για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Κωνσταντίνος Κυριάκου: Το πιο πολυμεταφρασμένο θεατρικό έργο της καναδικής δραματουργίας, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την υποστήριξη της Πρεσβείας του Καναδά στην Αθήνα.

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής Κωνσταντίνος Κυριακού, σε συνεργασία με τον Πολυχώρο Vault Theatre Plus, παρουσιάζουν το έργο του Καναδού συγγραφέα Τζων Χέρμπερτ «Τύχη και των Ανδρών τα βλέμματα (Σονέτο 29)».

Το έργο αυτό, που εξερευνά τα παιχνίδια εξουσίας και σεξ σε μια ανδρική φυλακή έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το 1967 και έκτοτε μεταφράστηκε σε σαράντα διαφορετικές γλώσσες και παρουσιάστηκε σε περισσότερες από εκατό θεατρικές παραγωγές παγκοσμίως.

Το 1968 κέρδισε το Massey Award στο “Dominion Drama Festival”, ενώ το 1975 βραβεύτηκε με το Floyd S. Chalmers Canadian Play Award.

Το έργο

Το πικρό, αυτοβιογραφικό, θεατρικό έργο που έγραψε ο Τζων Χέρμπερτ εμπνεόμενος από το «Σονέτο 29» του Σαίξπηρ, δίνοντάς του ως τίτλο τον πρώτο στίχο του, μιλάει για την αποσάθρωση, τον εκφυλισμό, τη βιαιότητα και την ομοφυλοφιλία μέσα στις φυλακές· ασχολείται με την αδικία της κοινωνίας, τη διαφθορά της Αστυνομίας και των σωφρονιστικών υπαλλήλων, αλλά και την ανάγκη φιλίας, στοργής και αγάπης μεταξύ των κρατουμένων.

Το «Τύχη και των Ανδρών τα Βλέμματα (Σονέτο 29)» εστιάζει το δριμύ φως του πάνω στο Σμίττυ, έναν εύπιστο, ανεπιτήδευτο και ουσιαστικά μη παραβατικό κρατούμενο, ο οποίος έχει καταδικαστεί να εκτίσει ποινή έξι μηνών για ένα μικρό αδίκημα.

Οι συγκρατούμενοί του είναι τρεις: ο Ρόκυ, ο προκλητικός και οπορτουνιστής τραμπούκος· η Κουίνυ, ένας οργισμένος ομοφυλόφιλος που χρησιμοποιεί το διαβολικό σύστημα της φυλακής για να εξασφαλίσει τις δικές του ανέσεις και επιθυμίες· και η Μόνα, ένα ευγενικό αγόρι που διαχώρισε συνειδητά το μυαλό του από το σώμα του για να επιβιώσει, γι’ αυτό και αντιμετωπίζεται με βίαιο και αποτρόπαιο τρόπο ως σεξουαλικό αντικείμενο των συγκρατουμένων του.

Ενώ υπάρχει και ο Φύλακας, ο οποίος απεικονίζεται ως το τραχύ πρόσωπο του αόρατου εξουσιαστικού τροχού.

Η αλληλεπίδραση αυτών των χαρακτήρων δημιουργεί στο έργο μια επωαζόμενη ένταση που κορυφώνεται με την τελική διαφθορά του Σμίττυ, ο οποίος μεταλλάσσεται σε έναν αμοραλιστή πιο σκληρό και αδυσώπητο από τους συντρόφους του, όταν συνειδητοποιεί ότι το σωφρονιστικό σύστημα ως θεσμός κάθε άλλο παρά σωφρονίζει.

Τι συμβαίνει όταν κάποιος αρνείται να γίνει μέρος του συστήματος συμμαχιών των κρατουμένων;

Μπορεί άραγε η σεξουαλική υποταγή, ο εκμηδενισμός της προσωπικότητας, ο ψυχολογικός εκφοβισμός να μεταμορφώσει ένα καλό κατά βάση ανθρώπινο ον σε έναν κυνικό και αναίσθητο κρατούμενο;

Τελικά ποιος έχει περισσότερη δύναμη; Ο θύτης ή το θύμα; Ποιος είναι αυτός που έχει την επιλογή;

Υπάρχει άραγε δικαίωμα στην επιλογή; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτονται στα παιχνίδια εξουσίας και της σεξουαλικής υποταγής του έργου!