Από το τζούντο στο διεθνές δίκαιο

Η προκλητικότητα του Πούτιν φαίνεται ότι δεν έχει πλέον τέλος, περνώντας αρχικά στη φάση της γραφικότητας που με κόπο, ειν’ η αλήθεια, κατέκτησε στο επόμενο κρίσιμο στάδιο της αυθάδειας απέναντι σε όλο τον δυτικό κόσμο και κυρίως σε όλο το πλέγμα κανόνων και αξιών που δομούν τη διεθνή κοινότητα. Αυτή που κάνει τα κυρίαρχα εθνικά κράτη να συνυπάρχουν ειρηνικά και αναίμακτα από το 1945 έως σήμερα.

Για οκτώ συνεχόμενες δεκαετίες, δηλαδή. Οι επεκτατικοί βολονταρισμοί του Κρεμλίνου φιλοδοξούν, ανοιχτά και απροκάλυπτα πλέον, να βγάζουν επιδεικτικά τη γλώσσα τους απέναντι σε ολόκληρο το θεσμικό οπλοστάσιο της διεθνούς κοινότητας. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος σε αιώνια παιδικότητα, θα σκεφθεί εύλογα ο πολίτης, που βλέπει την ίδια την ειρηνική συνθήκη της ζωής του να απειλείται.

Το παιδί μεγάλωσε, διδάχθηκε πολεμικές τέχνες, εκπαιδεύθηκε στο τζούντο αλλά όχι στα στοιχειώδη που μας συνέχουν ως εθνικές ολότητες και κρατικές συγκροτήσεις στον εικοστό αιώνα. Η αυθάδης, εμπόλεμη και συνεχιζόμενη παραβίαση αυτών των στοιχειωδών έχει ορισμένες συνέπειες για όσους τις παραβιάζουν πολεμικά μέσα. Οι διεθνώς αποδεκτές δίοδοι ειρηνικών απειλών αποτυπώνονται με ενάργεια στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Το άρθρο 33 παρ. 1 του Χάρτη αποτελεί και τον κατεξοχήν τόπο ειρηνικής συνύπαρξης. Αν και παραβλέπει τις καλές υπηρεσίες ως μέθοδο που αποκαθιστά την ειρήνη στον σύγχρονό μας κόσμο, η διάταξη περιγράφει με σαφήνεια τις θεσμικές μεθόδους που επιτρέπουν την ειρηνική επίλυση της πολεμικής αυθαιρεσίας στην πράξη.

Το θεσμικό ρεπερτόριο δράσης περιγράφει τις διαπραγματεύσεις, τη μεσολάβηση, τη συνδιαλλαγή, την διαιτησία και τον διακανονισμό. Οι μέθοδοι αυτοί είχαν δοκιμαστεί με επιτυχία πριν να γίνουν κτήμα της διεθνούς κοινότητας και θεσμική έκφραση μιας πολεμικής διένεξης, όπως αυτή που εκτυλίσσεται στα μάτια μιας κοινής γνώμης κυριολεκτικά έκπληκτης απέναντι στα πολεμοχαρή σχέδια και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, στις οποίες εξακολουθεί να επιδίδεται ο Πούτιν.

Έστω και τώρα, ας το διδάξει κάποιος στον Πούτιν του stratego και του judo. Θα είναι και προς το συμφέρον του ίδιου, εξάλλου.