Η Γερμανία στα χνάρια της Ελλάδας;

Όταν οι επτά στους δέκα Γερμανούς πολίτες δηλώνουν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από τη λειτουργία του δημοσίου τομέα στην πατρίδα τους, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Deutche Welle, και η Γερμανική Ομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων διαμαρτύρεται δημοσίως για την κατάσταση της δημοσιοϋπαλληλίας εκεί, και συνάμα – άκουσον, άκουσον – αναζητά παραδείγματα διοικητικής ευρυθμίας στην Ελλάδα, αυτό αποτελεί σίγουρα μια ευχάριστη είδηση.

Πρόκειται για τη δημόσια αναγνώριση της Γερμανικής Υπαλληλικής Ομοσπονδίας ότι θα μπορούσαν και στη δική τους χώρα – εκείνη τη μεγάλη και πανίσχυρη χώρα – να παραδειγματιστούν από κάτι που συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό σε τούτη την άλλοτε περιφρονητέα και δακτυλοδεικτούμενη φτωχή Ελλάδα. Και τι είναι, άραγε, εκείνο που προξενεί τον δημόσιο διεθνή θαυμασμό και τον έπαινο; Είναι η μεθοδική, αθόρυβη και συστηματική εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας σ’ ένα μεγάλο εύρος κοινωνικών υπηρεσιών.

Συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα, την άλλοτε «ψωροκώσταινα»; Συμβαίνει. όπως άριστα γνωρίζουν χιλιάδες συμπολίτες μας που κάνουν χρήση των σχετικών υπηρεσιών Αρκεί, για παράδειγμα, κανείς να τηλεφωνήσει στον γιατρό του, να ζητήσει ανανέωση της συνταγής και σε λίγα δευτερόλεπτα την λαμβάνει στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Κατόπιν μπορεί να την εκτελέσει δίχως άλλη ταλαιπωρία, κόστος ή χρονοτριβή στο πλησιέστερο φαρμακείο. Τέλος πια με το περιττό χαρτοβασίλειο, γνώρισμα της κλασικής γραφειοκρατίας ή μάλλον «εγγραφοκρατίας».

Μα είναι δυνατόν αυτή η τόσο απλή διοικητική καινοτομία να έχει δρομολογηθεί και να συμβαίνει στην «καθυστερημένη» Ελλάδα και να μη συμβαίνει στην πλούσια και ισχυρή Γερμανία; Κι όμως συμβαίνει, ακριβέστερα συνέβη, επειδή κάποιοι ρέκτες πολιτικοί και κάποια στελέχη του κράτους, αλλά και ορισμένες καινοτόμες επιχειρήσεις, αποτόλμησαν το άλλοτε «αδιανόητο» – την εφαρμογή της απλής οργανωσιακής λογικής, με αρωγό τη σύγχρονη τεχνολογία της πληροφορικής, για την απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών και τη διασύνδεση των δημοσίων υπηρεσιών για την παροχή υπηρεσιών προς τον πολίτη και την κοινωνία, συλλογικά.

Αυτό σημαίνει ότι ο «μεγάλος ασθενής», η δημόσια διοίκηση, ανέρρωσε; Συντελέστηκε η περιώνυμη «επανίδρυση» του κράτους στην πράξη κι όχι στα λόγια; Έχουμε δρόμο μακρύ και ανηφορικό ακόμα. Αλλά έγινε το πρώτο βήμα, η αρχή. Η οποία, ως γνωστόν, είναι το «ήμισυ του παντός», όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, προσθέτοντας μάλιστα με νόημα – «πλέον ἤ το ήμισυ», παραπάνω από το μισό. Τούτο διότι ο όρος «αρχή» στα ελληνικά έχει τρεις, τουλάχιστον, αλληλένδετες σημασίες –  πρώτον, την έναρξη μιας προσπάθειας, δεύτερον, τις αξίες, τις ιδέες ή τα πρότυπα στα οποία βασίζεται, και, τρίτον, τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς που επιφορτίζονται με το καθήκον και την αποστολή της εφαρμογής τους. Όταν αυτές οι τρεις διαστάσεις συγκλίνουν και συμπίπτουν, τα αποτελέσματα είναι θετικά και ικανοποιητικά.