Η είσοδος του Α.Π.Θ. στον 2ο αιώνα ζωής του και οι απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής

Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο εισέρχεται σε μία νέα εποχή ποιοτικών μεταρρυθμιστικών αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που χαρακτηρίζεται από υψηλό ανταγωνισμό και μεγάλες προκλήσεις. Σε αυτό το περιβάλλον, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας και των Βαλκανίων, οδεύει προς τη δεύτερη εκατονταετία της ζωής του, υποχρεούμενο αφενός να διατηρήσει την ακαδημαϊκή παράδοση που το διακρίνει και το ξεχωρίζει από τον πληθωρισμό των νέων ΑΕΙ και αφετέρου να προσαρμοστεί στις σύγχρονες απαιτήσεις, αναβαθμίζοντας το επίπεδο σπουδών, εξωστρέφειας και διοικητικής οργάνωσης.

Οι κοινωνικοπολιτικοί και τεχνολογικοί μετασχηματισμοί της εποχής μας δεν αφήνουν περιθώρια ολιγωρίας και αδράνειας. Το Α.Π.Θ. οφείλει να αφήσει πίσω του αναχρονιστικές πρακτικές και παρωχημένες αντιλήψεις και να προχωρήσει γρήγορα προς το μέλλον. Οι δημιουργικές δυνάμεις του Πανεπιστημίου, φοιτητές και καθηγητές, που έχουν όραμα και ικανότητες θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, παραμερίζοντας τις άτολμες πολιτικές διαχείρισης του μαρασμού και της μιζέριας. Αν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι αποτελούμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, η εικόνα θα πρέπει να είναι ανάλογη: ασφαλείς και καθαρές εγκαταστάσεις, αμφιθέατρα και αίθουσες διδασκαλίας ανακαινισμένες και εναρμονισμένες στην σημερινή εποχή, ψηφιοποιημένη εκπαιδευτική διαδικασία και γραμματειακή υποστήριξη, υγιές ακαδημαϊκό περιβάλλον μακριά από καταλήψεις, καθημερινές πορείες, αφισοκολλήσεις και τα υπόλοιπα, γνωστά τοις πάσι, στα οποία μας έχει καταδικάσει η Αριστερά.

Στο Πανεπιστήμιο του 2030, τα στέκια, τα άβατα και η νοοτροπία της ατιμωρησίας και της ασυδοσίας, στο όνομα της ακαδημαϊκής ελευθερίας, θα πρέπει να αποτελούν μια μακρινή ανάμνηση και το Α.Π.Θ. να έχει ήδη ενσωματώσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις, στο πλαίσιο ολοκληρωμένης στρατηγικής πολυδιάστατης αναβάθμισης, η οποία θα καταρτιστεί από σήμερα κιόλας. Σε αυτήν τη στρατηγική, προτεραιότητες θα πρέπει να είναι η οικονομική αυτοτέλεια, η εξωστρέφεια, η ψηφιοποίηση και η φοιτητοκεντρική εκπαίδευση, προσαρμοσμένη στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της αγοράς εργασίας.

Ένα τέτοιο λαμπρό παράδειγμα, υλοποίησης ολιστικού αναπτυξιακού σχεδιασμού, είναι το Τμήμα Ιατρικής του Α.Π.Θ. που πρώτο στη χώρα μας, ίδρυσε ξενόγλωσσο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών, κατόρθωσε να αποκτήσει οικονομική ανεξαρτησία, να ψηφιοποιήσει τη διδασκαλία, με χρήση ηλεκτρονικών μέσων στα ανακαινισμένα υπερσύγχρονα αμφιθέατρά του και να φέρει επανάσταση στη διενέργεια των εξετάσεων, με χρήση tablets, ακολουθώντας τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όλα αυτά, σαφώς, ευδοκίμησαν λόγω ενός εμπνευσμένου οράματος μιας θαρραλέας διοίκησης, που δεν απέφυγε να συγκρουστεί με τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες της Αριστεράς. Αντίθετα, τις συνέτριψε, πετυχαίνοντας στρατηγική ιδεολογική νίκη και ακολουθώντας μια ανατρεπτική, για τα δεδομένα της χώρας, πολιτική, της οποίας τους καρπούς απολαμβάνουν, στην πράξη, σήμερα, οι χιλιάδες φοιτητές της σχολής.

Αυτός είναι και ο δρόμος στον οποίο θα πρέπει να πορευτεί το Α.Π.Θ. την επόμενη δεκαετία, με στόχο να διατηρήσει τον ηγετικό του ρόλο και να φανεί αντάξιο της σπουδαίας ιστορίας του, στον χώρο της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης. Οι προκλήσεις και οι απαιτήσεις που αναδύονται στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον δεν θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σκεπτικισμού και να αντιμετωπιστούν άτολμα και με νωθρότητα. Αντίθετα, θα πρέπει γίνουν αντιληπτές ως μια ευκαιρία ανάπτυξης και εκρηκτικής φυγής προς τα εμπρός. Γι’ αυτό, ευχή ολόκληρης της ακαδημαϊκής κοινότητας, είναι, η νέα πρυτανική διοίκηση του Α.Π.Θ. που θα αναδειχθεί μέχρι τα τέλη του Νοεμβρίου, να έχει τις ικανότητες, το όραμα και την αποφασιστικότητα που απαιτούνται, ώστε το ίδρυμα να διατηρήσει την υψηλή ακαδημαϊκή του παράδοση και ταυτόχρονα να πρωταγωνιστήσει στη σύγχρονη εποχή που εισέρχεται το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.

Ο Παναγιώτου Αλέξανδρος είναι τριτοετής φοιτητής του Τμήματος Ιατρικής στο Α.Π.Θ. και Υπεύθυνος Συνδικαλισμού της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης.