Τραγικός, αλλά όχι τελειωμένος

​Ο ΠΑΟΚ δύο χρονιές σερί βάζει στον Παναθηναϊκό τρία γκολ σε ένα ημίχρονο. Ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα που έχει ανατρέψει 2-0 σκορ πρώτου αγώνα εκτός έδρας και με τις τρεις ομάδες του ΠΟΚ. Αυτά τα ιστορικά για να πω πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο Ίβιτς έχει δεκαπέντε μέρες μπροστά του να δουλέψει τη ρεβάνς, να ακυρώσει τα ατού του Παναθηναϊκού και να εμφανίσει τα δικά του. Άλλωστε οι αλλαγές συμπεριφοράς των δύο ομάδων σε αγώνες εντός και εκτός έδρας είναι τεράστιες. 

Για την πρώτη αναμέτρηση νομίζω πως το 2-0 βάσει εικόνας αγώνα είναι δίκαιο σκορ. Ο ΠΑΟΚ που δεν κατέβηκε στο γήπεδο, θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία του αγώνα στη φάση του Ενρίκε, στη φάση του πέναλτι του Χουλτ και στη φάση του Πέλκα. Δεν το έκανε και πλέον έχει ένα μεγάλο βάρος στη πλάτη του. 

Κανένας πόλεμος δεν χάθηκε βέβαια πριν την τελευταία μάχη. Ο ΠΑΟΚ κυνηγά ένα καθαρό 2-0 για να στείλει το παιχνίδι στη παράταση. Δεν το λες και απίθανο σκορ. Υπάρχουν πιθανότητες. 

Από εκεί και πέρα βέβαια, οι παθογένειες που παρουσίασε η ομάδα είναι γνωστές. Και επειδή μιλάνε όλοι για τα λάθη του Ίβιτς, εγώ θα υπενθυμίσω απλά πως καλύτεροι είναι πάντα αυτοί που δεν παίζουν. 

Δεν θα μπω σε αυτή τη λογική και θα κρίνω μόνο τον Σέρβο για την αδυναμία του να μπαλώσει την πλευρά του Χουλτ για μία αγωνιστική ώρα και για το γεγονός πως στην ενδεκάδα που επέλεξε σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι επέλεξε δύο παιδιά που εγκεφαλικά καθαρά δεν έχουν την υποδομή να δώσουν ισορροπία στον ΠΑΟΚ. 

Σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπορείς να πας πουθενά με παίκτες που δεν είναι καλά στα μυαλά τους. Και καλά τα ψέματα, στο ρόστερ του ΠΑΟΚ έχουν μαζευτεί πολλοί τέτοιοι. Όμως αυτό δεν είναι λάθος της ημέρας, είναι λάθος που ξεκινά από παλιά. Αν είναι να κρίνουμε μία ομάδα επειδή έχασε σήμερα, κάνουμε λάθος. Μπορούμε να κρίνουμε μία ομάδα γιατί χάνει συνεχώς με τον ίδιο τρόπο στο Λεκανοπέδιο. Δεν είναι σημερινό το φαινόμενο. 

Για τη φάση του πέναλτι πιστεύω ξεκάθαρα πως είναι, όμως δεν έχω καμία διάθεση να δικαιολογήσω την ομάδα με την εικόνα που έδωσε. Αυτό που θα καταγράψω, είναι πως ο Κομίνης, ένας επαρχιώτης διαιτητής που έχει σφυρίξει εμετικά τον ΠΑΟΚ στο παρελθόν, προτίμησε να κάνει το παγώνι και να στηρίξει τον Παναθηναϊκό γιατί έτσι έμαθε από μωρό παιδί. 

Με την ΕΡΑ παραμάσχαλα, ο νεαρός Κομίνης, είχε μάθει πως στην Ελλάδα υπάρχει Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν κι άλλες ομάδες. Όταν θα βρεθεί μία μέρα εκτός πινάκων, θα το καταλάβει μία και καλή ο τύπος που άφηνε τους παίκτες του ΠΑΟΚ να δέχονται τάκλιν από πίσω με τις τάπες χωρίς να βγάζει κάρτα στο Άρης – ΠΑΟΚ, παλιά όταν έπαιζαν στη Σούπερ Λίγκα οι συντοπίτες. 

Ο Κομίνης είδε τι έγινε και δεν κατεύθυνε σωστά τον Σιδηρόπουλο. Και θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος όταν αυτός ο τύπος βλέπει κάτι να το δίνει. Τόσο απλά. 

Δεν χρεώνω στον Κομίνη την ήττα του ΠΑΟΚ σήμερα, παρότι θα άλλαζε το παιχνίδι αν έκανε το χρέος του. Απλά δεν γουστάρω τα μούτρα του, τον θεωρώ μουλωχτό και κομπλεξικό με τον ΠΑΟΚ και από τη στιγμή που αρθρογραφώ έχω την ευκαιρία να του επιτεθώ. Τόσο απλά. 

Και εννοείται πως γνωρίζω το παρασκήνιο της ύπαρξής του στους πίνακες, με ποιον τα έχει καλά και αυτός που τα έχει καλά μαζί του σε ποιον θέλει να πουλήσει εκδούλευση. 

Θα κάνουμε λοιπόν υπομονή για 15 μέρες, έτσι ώστε να φανεί αν η σημερινή ποδοσφαιρική παρωδία που προσέφερε η ομάδα μου θα αντιστραφεί ή ο Παναθηναϊκός θα την εκμεταλλευτεί στο έπακρο. 

ΥΓ: Κάθε εβδομάδα βρίσκουν και μία βλακεία για να καθυστερήσουν τις εκλογές. Φοβούνται να έχει ένας τα κόζια λένε στη κυβέρνηση. Τώρα θυμούνται πως πρέπει να αυξηθεί το ποσοστό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τόσα χρόνια που τα είχε ένας, δεν άνοιγε μύτη παρά τα όργια που έκανε. Και το τραγικό της υπόθεσης, είναι πως υπόγεια, δουλεύουν για να μη χάσει εντελώς τα κόζια ο κακός ένας, οι υποτίθεται σύμμαχοι. 

Το ελληνικό ποδόσφαιρο γέμισε ψιλικατζήδες και κλώνους της Μάρθας Βούρτση.

Πηγή: sdna.gr