Αλλάζει ο κόσμος γύρω σου, όταν αλλάζεις εσύ

Δεν είναι εύκολη απόφαση η προσωπική αλλαγή. Ή μάλλον είναι… στα λόγια. Πολλές φορές λέμε ή ακούμε από δικούς μας ανθρώπους φράσεις που φανερώνουν κάποια μορφή αυτοκριτικής, όπως «φταίω κι εγώ» ή «έπρεπε να έχω χειριστεί διαφορετικά την κατάσταση», αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων οι άνθρωποι αναλαμβάνουν την ευθύνη για όσα πληγώνουν λιγότερο τον εγωισμό τους. 

Εύκολα θα «παραδεχτεί» κανείς ότι εμπιστεύτηκε τον λάθος άνθρωπο ή ότι βιάστηκε να δοθεί ολόψυχα σε μία σχέση, χωρίς να ζυγίσει σωστά τα δεδομένα. Όσα μας κάνουν να φαινόμαστε θύματα και δεν αφήνουν την παραμικρή υπόνοια ότι μπορεί εμείς να ήμασταν οι «κακοί» της ιστορίας, άνετα τα ξεστομίζουμε. Πονάνε λιγότερο, κερδίζουν, τουλάχιστον, την αποδοχή και τη συμπόνια του ακροατηρίου μας.

Προσπαθώ να σκεφτώ πόσες φορές στη ζωή μου έχω ακούσει ή έχω ξεστομίσει μια φράση που να φανερώνει το ακριβώς αντίθετο, πόσες φορές έχω αντικρίσει, δηλαδή, την πλευρά του θύτη. Δεν μπορώ παρά να τις μετρήσω στα δάχτυλα του ενός χεριού. Άρα, κάτι πάει στραβά.

Σ’ έναν φανταστικό κόσμο, εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι είμαστε στην πλευρά των «καλών». Το ίδιο κι εσύ και οι δικοί σου, σωστά; Καθένας μας δε σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο; Αν, όμως, ισχύει αυτό τότε οι «κακοί» που βρίσκονται; Σ’ ένα μακρινό, παράλληλο σύμπαν; Είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Προφανώς και όχι.

Το καλό και το κακό υπάρχουν σε όλους μας. Πάντα αρνούμουν να κατηγοριοποιώ τους ανθρώπους με τέτοια κριτήρια κι ευτυχώς, όσο μεγαλώνω, αυτή η άγουρη σκέψη ωριμάζει και αποδεικνύεται σωστή. Ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να είναι ό,τι καλύτερο για τη ζωή ενός και ό,τι χειρότερο για τη ζωή κάποιου άλλου. Σε άλλες χρονικές στιγμές, με άλλα βαρίδια στις πλάτες μας, με άλλους ανθρώπους απέναντί μας, μπορεί να είμαστε κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που νομίζουμε τώρα ότι είμαστε.

Σαφώς, η βάση όλων είναι μια προσωπικότητα. Αλλά δεν είναι κάτι επίπεδο η προσωπικότητα, ούτε κάτι αυστηρά δομημένο και αμετάβλητο. Είναι θεμέλιο, δεν είναι ολόκληρο το οικοδόμημα. 

Κι αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε εμπειρία, σκέψη, πράξη ή σχέση που κάνουμε προστίθεται στο οικοδόμημα της ζωής μας, συνειδητοποιεί το μέγεθος της προσωπικής μας ευθύνης για την τελική εικόνα του κτιρίου. Δε γίνεται κάθε φορά που δε μας αρέσει αυτό που αντικρίζουμε να κατηγορούμε την περιοχή ή το γείτονα. Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μηχανικοί και οι διακοσμητές, πώς να το κάνουμε; Τα υπόλοιπα δεδομένα ήταν εκεί από την αρχή και μπορεί να μην αλλάξουν ποτέ, μπορεί οι προδιαγραφές με τις οποίες ξεκινήσαμε να μην ήταν οι καλύτερες, αλλά το τι θα δημιουργήσουμε τελικά είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη!

Θες να ομορφύνει η «γειτονιά» της ζωής σου; Γίνε εσύ το πιο όμορφο στολίδι της! 

Ανακάλυψε τα τρωτά σημεία σου, την αχίλλειο πτέρνα σου, τα δύσκολα βιώματα που σ’ εμποδίζουν να έχεις τη ζωή που ονειρεύεσαι. Κάνε μια βουτιά στα βαθιά του εαυτού σου, προβληματίσου, αναρωτήσου, αμφισβήτησε, μάθε, κάνε λάθη, ξαναπροσπάθησε και προχώρα μπροστά. Γίνε ο πιο ειλικρινής καθρέφτης του εαυτού σου, συζήτησε μαζί του, μη φοβηθείς την εσωτερική ένταση που θα δημιουργηθεί, είναι ο οδηγός σου για να βρεις την καλύτερη δική σου εκδοχή…

Η αλλαγή που ψάχνεις αρχίζει από σένα. Από τον τρόπο που σκέφτεσαι, που μιλάς, που αντιδράς. Από το βλέμμα σου, από το χαμόγελό σου, απ’ όλα όσα συνθέτουν τη μοναδικότητά σου.

Ο κόσμος γύρω σου αλλάζει, όταν αλλάζεις εσύ.

Δύσκολο να το πιστέψεις, αλλά δεν αξίζει μια δοκιμή;