Πολιτισμός

Κριτική παράστασης: Matilda The Musical του Roald Dahl

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

Έπη Τρίμη 03.12.2018 | 09:24 ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 9 '

Pagenews.gr / Πολιτισμός / Κριτική παράστασης: Matilda The Musical του Roald Dahl

Κριτική παράστασης: "Matilda" το μιούζικαλ βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Roald Dahl, σε κείμενο του Dennis Kelly και στίχους - μουσική του Tim Minchin.

Το θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ είναι ένα από τα πρώτα θέατρα στον κόσμο που παρουσιάζει, τη χειμερινή σεζόν 2018-2019, στην Αθήνα, το πολυβραβευμένο μιούζικαλ «MATILDA» σε απόδοση κειμένου, στίχων και σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου!

Από το 2011 μέχρι σήμερα, η πολυσυζητημένη παράσταση έχει σπάσει ρεκόρ εισιτηρίων και βραβείων, κερδίζοντας το κοινό και τους κριτικούς, στο West End του Λονδίνου, το Broadway, την Αυστραλία και τον Καναδά!

Έχει ήδη αποσπάσει περισσότερα από 50 σημαντικά βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, ενώ από το 2012 μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ GUIΝNESS, κερδίζοντας την ίδια χρονιά επτά θεατρικά βραβεία OLIVIER στο Λονδίνο.

Στην παράσταση, τον απαιτητικό ρόλο της Μις Τράντσμπουλ, ερμηνεύει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ο οποίος μεταμορφώνεται σε γυναίκα για τις ανάγκες του ρόλου (που στο μιούζικαλ ερμηνεύει πάντοτε άντρας). Πρωταγωνιστούν επίσης οι Κώστας Κόκλας, Νάντια Κοντογεώργη, Μπέττυ Μαγγίρα και Αντιγόνη Ψυχράμη. Τους πρωταγωνιστές πλαισιώνει ένας 40μελής θίασος με τραγουδιστές, χορευτές, παιδιά και ζωντανή ορχήστρα.

Η Ματίλντα Γουόρμγουντ, ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα, διαβάζει Ντοστογιέφσκι, μετακινεί ποτήρια με τα μάτια της και μαγνητίζει με τη φαντασία της που τρέχει με ταχύτητα φωτός. Ξεχωρίζει αληθινά από τους φίλους, τους συμμαθητές και την οικογένεια της γιατί αποφασίζει να υψώσει το μικροσκοπικό της ανάστημα απέναντι σε έναν κόσμο γεμάτο τηλεοπτικές εκπομπές, απόρριψη, υστερικές φωνές, απειλές και να βροντοφωνάξει στην οικογένεια της και την τυραννική διευθύντρια του σχολείου της, Αγκάθα Τράντσμπουλ: «Μόνη μου θα αλλάξω αυτή την ιστορία!».

Η μικρή ηρωίδα, σε αντίθεση με τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος υποτάσσεται και εγκλωβίζεται σε μία κοινωνία που μετατρέπει τα μέλη της σε άβουλα όντα, θέλει να αλλάξει τη μοίρα της διεκδικώντας τα όνειρα της για ένα καλύτερο αύριο και ξεσηκώνοντας τους συμμαθητές της, γιατί «κάποιες φορές, η τάξη θέλει… αταξία»!

Matilda – Κριτική:

Αυτός που είπε ποτέ μην παίξεις δίπλα σε παιδί ή σε ένα ζώο γιατί τελικά θα σου κλέψει όλη τη λάμψη, πόσο δίκιο είχε τελικά. Και κάτι τέτοιο φαίνεται πως συμβαίνει στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ αυτές τις ημέρες με την παράσταση MatildaTHEMUSICAL.

Οι περγαμηνές του μιούζικαλ πολλές και αδιαμφισβήτητες. Πώς όμως θα κατόρθωνε η σκηνοθέτης Θέμις Μαρσέλλου να φέρει εις πέρας ένα τόσο απαιτητικό κείμενο μπροστά στο αθηναϊκό κοινό; Πώς και κυρίως ποιοι θα ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να σταθούν στο ύψος μιας τέτοιας παράστασης υψηλών απαιτήσεων και προσδοκιών;

Το να ξεφύγεις από το μέτρο που απαιτείται, να πέσεις σε μία παγίδα ευκολιών (αν θα μπορούσε να υπάρξει μία τέτοια) και εν τέλει να ξεγελαστείς και να στηριχθείς στο πιθανόν – συγχωρητέο – σφάλμα των παιδιών πρωταγωνιστών, θα μπορούσε να σου προσφέρει μια διαφυγή.

Σε αυτήν όμως την παράσταση τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί μπροστά στα μάτια σας. Όταν την είδα ήταν οι πρώτες μέρες που παιζόταν και το αποτέλεσμα ήταν άρτιο. Όταν λοιπόν θα τη δείτε εσείς, φαντάζομαι ότι θα είναι μια παράσταση απίστευτα δεμένη και ακόμα πιο απολαυστική.

Η Θέμις Μαρσέλλου, που κρατάει και τον ρόλο της κυρίας Φελπς στην παράσταση, πέρα από την υποδειγματική απόδοση των στίχων και του κειμένου κέντησε μια ακόμα εξαιρετική παράσταση, κόσμημα για το ελληνικό θέατρο. Δεν είναι μόνο ότι κατάφερε να «στήσει» μπροστά στα μάτια μας όλον τον μαγικό κόσμο της μικρής Matilda, είναι κυρίως ότι μας έκανε να τον πιστέψουμε. Να γίνουμε μέρος του και το σπουδαιότερο να βγούμε από αυτήν την παράσταση πιθανόν και καλύτεροι άνθρωποι, όσο κι αν κάτι τέτοιο ακούγεται βαρύγδουπο και εντυπωσιοθηρικό.

Δε θα θελήσω να μιλήσω για τις σκηνοθετικές της δεξιότητες και το πώς κατάφερε μια ομάδα μικρών ηθοποιών να τους διδάξει την πειθαρχία που απαιτούσαν οι ρόλοι τους, ούτε και το πώς τις μικρές αυτές πρωταγωνίστριες που ενσαρκώνουν τη Matilda σε κάθε διαφορετική παράσταση, μπόρεσε να τις εκτινάξει υποκριτικά πάνω από κάθε άλλον στη σκηνή. Όλα αυτά και αρκετά άλλα θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας λεπτό-λεπτό που θα παρακολουθείτε την παράσταση.

Κι αν όσο ειλικρινά θέλω να γράψω ακόμα περισσότερα για τη Θέμιδα Μαρσέλλου, για την επιμονή της στο καλό θέατρο, την εργατικότητά της και τη επιμέλεια που δείχνει σε καθεμιά από τις δουλειές της νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να περάσω στην ίδια την Matilda η οποία ομολογουμένως κλέβει την παράσταση.

Δε θέλησα, επίτηδες, να μάθω ποια από τις τρεις μικρές πρωταγωνίστριες η Ιωάννα Αλεξανδρή ή η Σοφιλένια Τζανέτουή η Δανάη Τσούμου, ήταν επί σκηνής την ημέρα που την είδα γιατί πολύ φοβούμαι ότι θα αδικούσα έτσι κάποια από τις άλλες δύο. Για εμένα, και είμαι σίγουρη και για εσάς η Matilda παίζεται από ένα και μόνο πρόσωπο, κι αυτό παρακαλώ πολύ να χρεωθεί φυσικά, στην κ. Μαρσέλλου.

Η Matilda είναι η κόρη που όλη θα ήθελαν. Ένα πλάσμα μοναδικό, μαγικό, υπέροχο και βαθιά ανθρώπινο με μια διάσταση φιλοσοφική και βαθιά θρησκευτική. Η ηθοποιός όχι μόνο έκλεψε την παράσταση αλλά κυριολεκτικά σάρωσε τα πάντα. Εκμηδένισε τα πάντα γύρω της. Υπήρξε πραγματικά μία επαγγελματίας ηθοποιός που αρκετοί ενήλικοι συνάδελφοί της θα τη ζήλευαν. Όπως και θα ζήλευαν όλη αυτή την καλοδουλεμένη ομάδα που την πλαισίωναν, την επονομαζόμενη ΜΠΛΕ ΟΜΑΔΑ.

Οι λιλιπούτειοι αυτοί ηθοποιοί απέδειξαν σε όλους μας το ότι η πειθαρχία στο θέατρο και η σωστή καθοδήγηση ενός σκηνοθέτη μπορεί να φέρει εξαίρετα αποτελέσματα. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης στον ρόλο της σκληρής διευθύντριας Άγκαθα Τράντσμπουλ νομίζω ότι ίσως και να ήταν και ο μόνος που κατόρθωσε να διασωθεί υποκριτικά απέναντι στον σίφουνα Matilda.

Ήταν απλά θεϊκός. Ένας υπέροχος ρόλος για αυτόν τον σπουδαίο ηθοποιό που με το μοναδικό του ταλέντο και την επιμονή του στην λεπτομέρεια του ρόλου, τον έκανε πιστεύω ακόμα σπουδαιότερο. Και να με θυμηθείτε πως όταν τον δουν οι παραγωγοί της μητρικής παράστασης, πιστεύω ότι θα τον συγκαταλέξουν στους καλύτερους παγκοσμίους ρόλους της διευθύντριας Άγκαθα Τράντσμπουλ.

Η Νάντια Κοντογεώργη ήταν ιδανική στον ρόλο της δασκάλας Τζένιφερ Χάνεϊ, όχι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό άλλωστε, είναι γνωστό και το ταλέντο της και η εργατικότητά της. Σε ό,τι και να της ανατεθεί, τελικώς, αυτής της ηθοποιού είσαι απολύτως σίγουρος ότι μπορείς να στηριχθείς επάνω της. Θα το φέρει εις πέρας επάξια και κυρίως με μια συνέπεια μοναδική.

Το ζευγάρι των γονέων της Matilda κύριος και κυρία Γουόρμγουντ, ερμηνευμένοι από τους Κώστα Κόκλα και Μπέττυ Μαγγίρα έδωσαν το στίγμα του αντίπαλου δέους στο έργο.

Αρκετά ασφαλείς και οι δύο στους χαρακτήρες τους και πολύ κοντά, κυρίως η Μπέτυ Μαγγίρα, σε ρόλους που την έχουμε συνηθίσει, κατάφεραν να σταθούν επάξια στο ύψος ενός τόσο απαιτητικού κειμένου. Να προσθέσω εδώ την επίσης καταπληκτική εμφάνιση του Βασίλη Αξιώτη που ειλικρινά έδωσε μια πολύ τίμια και γενναία μάχη στη σκηνή του ΑΚΡΟΠΟΛ. Η ζωντανή μουσική υπό τη διεύθυνση του Ηλία Καλούδη πρόσθεσε αφάνταστη χάρη και μελωδία στην όλη παράσταση.

Η χορογραφία της Άννας Αθανασιάδη ήταν τόσο ακριβής και μετρημένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια που όταν έβλεπες τους μικρούς-μεγάλους επάνω στη σκηνή να χορεύουν τόσο πειθαρχημένα και τόσο εξαιρετικά που μερικές φορές έμενες με το στόμα ανοιχτό. Τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη και τα κουστούμια της Παναγιώτας Κοκκορού σε ταξίδευαν στην φαντασία του υπέροχου κόσμου της Matilda. Ήταν όντως εξαιρετικές δουλειές και οι δύο όπως και οι μαγικές video-προβολές του Κάρολου Πορφύρη, οι εκπληκτικοί φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα αλλά και η τόσο φαντάζομαι επίπονη φωνητική διδασκαλία του Δημήτρη Μπουζάνη. Κλείνοντας δε μπορώ παρά να συγχαρώ όλον τον υπόλοιπο θίασο που στήριξε με παρρησία και τόσο εργατικότητα ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα.

Οι μέρες των εορτών πλησιάζουν. Πέρα όμως από αυτές και ίσως και λόγω του Θείου μηνύματος που μεταφέρουν, ένα έργο σαν το Matilda THE MUSICAL, τόσο ενδιαφέρων, τόσο συγκινητικό και κυρίως τόσο ανθρώπινο νομίζω ότι είναι το καλύτερο δώρο για τους δικούς σας ανθρώπους.