Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ο λόγος που αναφέρθηκε στη Συνθήκη των Σεβρών

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ο Τούρκος πρόεδρος προανήγγειλε όχι μόνο σεισμικές έρευνες αλλά και γεωτρήσεις βάσει της συμφωνίας με την Λιβύη, ενώ κάλεσε «δυνατές διεθνώς εταιρείες» για συνεργασία στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Τι όριζε για την Ελλάδα η Συνθήκη των Σεβρών που αναφέρθηκε.

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Προκλητικών δηλώσεων συνέχεια από τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος επέμεινε στη γραμμή του τελευταίου διαστήματος για τη γειτονική χώρα. Ο ίδιος, μάλιστα, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης το βράδυ της Κυριακής (15/12) έφτασε σε σημείο να υποστηρίξει ότι η συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη «είναι στην πραγματικότητα η αντιστροφή (της Συνθήκης) των Σεβρών».

Παράλληλα, μέσω χαρτών που προβάλλονταν σε γιγαντοοθόνη προανήγγειλε όχι μόνο σεισμικές έρευνες αλλά και γεωτρήσεις βάσει της συμφωνίας με την Λιβύη την οποία η Ελλάδα τονίζει ότι δεν παράγει έννομα αποτελέσματα και έχει επιδοθεί σε διπλωματικό μαραθώνιο για την ακύρωσή της. «Με τη βοήθεια του Θεού και πολύ σύντομα εδώ (σ.σ. ενώ έδειχνε την περιοχή ανατολικά του Καστελόριζου και δυτικά της Κρήτης) θα ξεκινήσουμε και σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Τι όριζε η Συνθήκη των Σεβρών

Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στις 28 Ιουλίου 1920 στην πόλη Σεβρ (Sèvres) της Γαλλίας, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Δυνάμεις της Αντάντ. Επί της ουσίας όριζε τον διαμελισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας από τις συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ μετά την ήττα της στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ερντογάν υποστήριξε ουσιαστικά ότι η Τουρκία με το μνημόνιο συνεργασίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης για τις θαλάσσιες ζώνες κατάφερε να αποτρέψει μία Συνθήκη των Σεβρών, δηλαδή μία αρνητική συμφωνία για τα τουρκικά συμφέροντα, στην ανατολική Μεσόγειο.

Η Συνθήκη των Σεβρών υπογράφηκε στην Γαλλία στις 10 Αυγούστου του 1920 ανάμεσα στις συμμαχικές χώρες νικήτριες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον σουλτάνο Μεχμέτ Στ. Εκείνη την εποχή ο σουλτάνος έδινε μάχη για την πολιτική επιβίωση του κόντρα στο κίνημα των Νεότουρκων του Μουσταφά Κεμάλ. Η Συνθήκη πυροδότησε τον πόλεμο της ανεξαρτησίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ εναντίον των οπαδών του σουλτάνου, καθώς η οθωμανική αυτοκρατορία έχανε εδάφη, παραχωρούσε τον έλεγχο των οικονομικών της στους Συμμάχους και  δεχόταν στρατιωτικούς περιορισμούς.

Η νίκη των Νεότουρκων οδήγησε στην κατάργηση της Συνθήκης των Σεβρών και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, η οποία σήμανε και τη δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η συνθήκη επί της ουσίας περιελάμβανε την αποκήρυξη όλων των μη τουρκικών εδαφών και την παραχώρηση τους στη συμμαχική διοίκηση. Συγκεκριμένα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδινε τα εδάφη της στην Μεσοποταμία (το σημερινό Ιράκ), την Παλαιστίνη, την Υπεριορδανία, τα οποία περνούσαν στον έλεγχο της Βρετανίας. Η Συρία και ο Λίβανος θα βρίσκονταν υπό την επιρροή της Γαλλίας. Η Ανατολία ερχόταν στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας. Επίσης και η Χατζάζη (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας), το Κουρδιστάν και η Αρμενία κηρύσσονταν ως ανεξάρτητα κράτη.

Για την Ελλάδα

Για την Ελλάδα η Συνθήκη όριζε ότι περνούν στην κυριαρχία της τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα. Στην περίπτωση που η οθωμανική αυτοκρατορία δεν συμμορφωνόταν με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τότε η Συνθήκη όριζε ότι η οθωμανική αυτοκρατορία θα έχανε την κυριαρχία της στην Κωνσταντινούπολη, την οποία μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα. Η Ιταλία παραχωρούσε στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, εκτός από την Ρόδο, που θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μόνο μετά από δημοψήφισμα.