Μέγαρο Μουσικής: Πρεμιέρα της πολυσυζητημένης παράστασης “Όμορφη Πόλη”

Μέγαρο Μουσικής: Η «Όμορφη Πόλη» του Μίκη Θεοδωράκη σε απόδοση – σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη, κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου.

Μέγαρο Μουσικής: Η πολυαναμενόμενη παράσταση “Όμορφη Πόλη” του Μίκη Θεοδωράκη έρχεται στη σκηνή σε απόδοση – σκηνοθεσία του Γιώργου Βάλαρη. Ο γνωστός σκηνοθέτης αναλαμβάνει το δύσκολο εγχείρημα έχοντας στο πλάι του καταξιωμένους μουσικούς και ηθοποιούς, οι οποίοι φιλοδοξούν να κερδίσουν το χειροκρότημα του κοινού.

Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 17 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ στο πρόγραμμα υπάρχει και μια σειρά εμφανίσεων και στη Θεσσαλονίκη τον επόμενο μήνα. Γιάννης Κότσιρας, Δημήτρης Μπάσης από πλευράς τραγουδιστών και μια σειρά γνωστών ηθοποιών υπόσχεται ένα εξαίρετο αποτέλεσμα. Επί σκηνής θα βρεθούν οι Κώστας Καζάκος, Γιώργος Κιμούλης, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Κωνσταντίνος Καζάκος, Ελισάβετ Μουτάφη και Λήδα Πρωτοψάλτη, αλλά και οι νεότεροι ηθοποιοί Αιμίλιος Ράφτης,  Άκης Σιδέρης και  Σαλίνα Γαβαλά. 

Λίγα λόγια για την παράσταση

Με άξονα-μύθο τις γνωστές μελωδίες του μεγάλου μας μουσουργού και την ποίησή του για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή, ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης δημιουργεί και παρουσιάζει μια σύγχρονη «Όμορφη πόλη» του 2020, μια μοναδική θεατρική-μουσική υπερπαραγωγή, μια ωδή στον μεγάλο μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Μισό και πλέον αιώνα μετά το πρώτο ανέβασμα της θρυλικής παράστασης, το καλοκαίρι του 1962, η «Όμορφη πόλη» αναβιώνει στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από τις 17 έως τις 30 Ιανουαρίου 2020.

Μέσα από τα ποιητικά κείμενα που υπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης και πεζά κείμενα του Γιώργου Βάλαρη, τα οποία πραγματεύονται κυρίαρχα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης και της ελληνικής κοινωνίας –ο έρωτας, η ξενιτιά, ο θάνατος, η ρωμιοσύνη– και με τα γνήσια λαϊκά και διαχρονικά τραγούδια του μεγάλου μας συνθέτη που γαλούχησαν γενιές και γενιές, («Όμορφη πόλη», «Φεγγάρι μάγια μου ’κανες», «Της δικαιοσύνης», «Ένα το χελιδόνι», «Στρώσε το στρώμα σου», «Μαργαρίτα, Μαργαρώ», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», κ.ά.), παρουσιάζεται ένα μοντέρνο εικαστικό-οπτικοακουστικό θέαμα, με σύγχρονη χορογραφία και video art minimal αισθητική.

Σημείωμα σκηνοθέτη Γιώργου Βάλαρη

Στην προσπάθεια να αναβιώσω τη θρυλική παράσταση του 1962 «Όμορφη πόλη» –πράγμα δύσκολο– σε μια σύγχρονη «Όμορφη πόλη» του 2020, μέσα από μια πολύμηνη μελέτη της ζωής και του έργου του Μίκη Θεοδωράκη και παράλληλα προσπαθώντας να βρω την κατάλληλη μορφή που θα αποτυπώνει πιο ολοκληρωμένα το έργο του στο διηνεκές του χρόνου, οδηγήθηκα μοιραία σε μονοπάτια που πολλές φορές χρησιμοποίησε ο σπουδαίος μουσουργός και ποιητής μας και κυρίαρχα σε αυτό της αρχαίας τραγωδίας, η οποία παραμένει ζωντανή στη μνήμη μας και είναι ταιριαστή με την εποχή που διανύουμε. Μια εποχή, όπου βλέπουμε ένα έθνος κυριολεκτικά να γίνεται χορός, με τα τραγούδια –που χαρακτηρίζουν τον λαό μας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του και που εδώ λειτουργούν σαν ενωτικός κρίκος– ως χορικά.

Είναι γνωστό εξάλλου πως μέσα από τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη αναδύονται ένα έθνος, μια ολόκληρη τραγική γενιά αλλά και πανανθρώπινα συναισθήματα που διαγράφουν τη μοίρα ενός λαού. Τέλος, ψάχνοντας να βρω τους συνδέσμους στις μικρές ιστορίες των τραγουδιών που θα οδηγήσουν στη «μεγάλη ιστορία», κατέληξα στη σπουδαία και άρρηκτα συνδεδεμένη με το μουσικό του έργο ποίηση του Μίκη Θεοδωράκη. Η μουσικοθεατρική παράσταση «Όμορφη πόλη» είναι λοιπόν μια εθνική και πανανθρώπινη ιστορία με τoν δικό της χορό και τα δικά της παθόντα πρόσωπα-πρωταγωνιστές, όπου «μέσα σε αυτήν την ιστορία τα τραγούδια δεν ήσαν πλέον σα δέντρα που μετρούν τη μοναξιά του κάμπου, αλλά άπλωναν αναμεσά τους φύλλα και κλαδιά!

Σχημάτιζαν ένα μικρό δάσος, όπου μπορούσαν να ζήσουν και να πεθάνουν πουλιά, μύθοι και άνθρωποι. Και το δάσος αυτό το ονομάζω ΤΡΑΓΟΥΔΙ με κεφαλαία». Τα λόγια αυτά του συνθέτη ταιριάζουν απόλυτα στην κατεύθυνση της παράστασης, για την οποία θα χρησιμοποιήσω τον όρο σύγχρονη λαϊκή τραγωδία. Το τραγούδι δεν έδωσε εξάλλου το όνομά του στον όρο τραγωδία; Έπειτα προστέθηκαν τα στοιχεία: ο μύθος, η ποίηση, οι τραγικοί ήρωες και ο χορός.