Βαν Ντάικ: Ένας πίνακας που αγοράστηκε για 65 λίρες αναγνωρίστηκε ως δικό του έργο

Βαν Ντάικ: Κρεμασμένο στο καθιστικό ενός ιστορικού τέχνης από το 1970 θα βρει νέα στέγη στο Μουσείο Cannon Hall.

Ως νούμερο ένα ιστορικός τέχνης, ο Κρίστοφερ Ράιτ έχει ανακαλύψει αρκετούς παλιούς πίνακες ζωγραφικής σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές για περίπου πέντε δεκαετίες. Τώρα βρήκε ότι ένα αντίγραφο ενός πίνακα του Σερ Άντονι Βαν Ντάικ, τον οποίο αγόρασε για τον εαυτό του για 65 στερλίνες το 1970, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα πρωτότυπο έργο του Φλαμανδού ζωγράφου της αυλής του 17ου αιώνα του βασιλιά Κάρολου Α’.

Ο Ράιτ υπολόγισε ότι ο πίνακας μπορεί να αξίζει σήμερα περίπου 40.000 λίρες

«Το αγόρασα από έναν έμπορο τέχνης στο δυτικό Λονδίνο», είπε χαρακτηριστικά  ο Ράιτ. «Το αγόρασα ως αντίγραφο, ως ιστορικός τέχνης. Δεν το πρόσεξα». Ο Ράιτ υπολόγισε ότι ο πίνακας μπορεί να αξίζει σήμερα περίπου 40.000 λίρες, αν και ορισμένοι Βαν Ντάικ έχουν πουληθεί σε επταψήφια ποσά.

Ο πίνακας, ένα πορτρέτο της Isabella Clara Eugenia, Infanta της Ισπανίας κοσμεί το σαλόνι του εδώ και αρκετά χρόνια. Τώρα, γνωρίζοντας  τη σημασία του, θέλει να το μεταφέρει  σε δημόσιο ίδρυμα. Το χαρίζει  σε μόνιμο δανεισμό στο Μουσείο Cannon Hall, στο Barnsley, το οποίο διαθέτει μια συλλογή από εκλεκτούς ολλανδικούς και φλαμανδικούς πίνακες του 17ου αιώνα. Όταν το αγόρασε, ο Ράιτ είχε υποθέσει ότι ήταν ένα από τα πολυάριθμα αντίγραφα των πορτρέτων πριγκιπισσών του Βαν Ντάικ σε διάφορες μορφές. Αυτό που υπάρχει στον τοίχο του Ράιτ, λάδι σε καμβά, είναι διαστάσεων 81,5 εκ. επί 70,5 εκ.

Στο εργαστήριο του σημειώθηκαν πολλά πορτρέτα με πριγκίπισσες

Στο έργο η Isabella Clara Eugenia, Infanta της Ισπανίας παρατηρείται  με ρούχα μιας καλόγριας, δηλώνοντας  το πένθος και τον σεβασμό της μετά τον θάνατο του συζύγου της, Αρχιδούκα Αλβέρτου Ζ’ της Αυστρίας, το 1621. Έγινε αντιβασιλέας της Ολλανδίας και κυβέρνησε μόνη της μέχρι το θάνατό της το 1633, εγκαταλείποντας τα πολυτελή κοσμήματα και ρούχα με τα οποία είχε ζωγραφιστεί στα νεότερα της χρόνια. Ο Ράιτ αναγνώρισε ότι ήταν μια ευσεβής γυναίκα, καλή διαχειρίστρια και προστάτης των τεχνών, αλλά ποτέ δεν του άρεσε ιδιαίτερα το πορτρέτο. Όμως, επηρεασμένος από τον Χάρισον, το πήγε στο Ινστιτούτο Τέχνης Courtauld στο κεντρικό Λονδίνο, όπου εξετάστηκε και αποκαταστάθηκε. «Ήταν βρώμικο και είχε κίτρινο βερνίκι, αλλά ήταν σε αξιοπρεπή κατάσταση», είπε. «Το όλο πράγμα φαίνεται απολύτως υπέροχο τώρα».

Η έκθεση του Courtauld, όπως συντάχθηκε από τους ειδικούς υπογράμμισε  ότι ο Βαν Ντάικ και το εργαστήριό του παρήγαγαν πολλά τέτοια πορτρέτα με πριγκίπισσες και ότι μπορεί να είναι «πολύ δύσκολο» να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο συμμετείχαν οι βοηθοί. «Η επιδεξιότητα μας οδηγεί στο να προτείνουμε διστακτικά ότι μπορεί να αποδοθεί στο εργαστήριο του Βαν Ντάικ και ότι ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του και υπό την επίβλεψή του».