Τα μουσεία της Ευρώπης, μεγάλα και μικρά, παλεύουν με την πολιτιστική αποκατάσταση

Τα τελευταία χρόνια πολλά αντικείμενα σημαντικής πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας έχουν επαναπατριστεί από μουσεία της Ευρώπης.

Μουσεία από όλη την Ευρώπη εξετάζουν τις συλλογές τους, τόσο τα αντικείμενα που εκτίθενται όσο και αμέτρητα άλλα αντικείμενα που βρίσκονται σε αποθήκες, με σκοπό να τα επιστρέψουν στους τόπους προέλευσής τους.

Τα τελευταία χρόνια πολλά αντικείμενα σημαντικής πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας έχουν επαναπατριστεί, και δεν είναι μόνο από μουσεία σε μεγάλες χώρες με βαθιά αποικιακή ιστορία όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία ή η Ολλανδία που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της πολιτιστικής αποκατάστασης, αλλά επίσης μικρότερες χώρες της βόρειας και ανατολικής Ευρώπης.

Η μεγάλη επιστροφή

Το 2018, μια αναφορά  που συντάχθηκε από τον Σενεγαλέζο ακαδημαϊκό Felwine Starr και τον Γάλλο ιστορικό τέχνης Bénédicte Savoy συνέστησε στα γαλλικά μουσεία να επιστρέψουν δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα, πολλά από τα οποία λεηλατήθηκαν, σε χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής. Εκείνη την εποχή, ο Πρόεδρος Μακρόν ενέκρινε τα συμπεράσματα της έκθεσης, αλλά χρειάστηκε λίγος χρόνος για οποιαδήποτε συγκεκριμένη ενέργεια.

Ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια, ορισμένα σημαντικά αντικείμενα έχουν επιστραφεί από γαλλικά, γερμανικά και αμερικανικά μουσεία στη Νιγηρία ιδιαίτερα, ενώ μερικά άλλα σημαντικά κομμάτια έχουν σταλεί πίσω στη ΛΔ Κονγκό από το Βέλγιο, καθώς η χώρα αυτή διέρχεται μια περίοδο αναγκαίας επανεκτίμησης του δικού της βάναυσου αποικιακού παρελθόντος.

Το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου βρίσκεται  στο επίκεντρο

Το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές στον κόσμο με περίπου οκτώ εκατομμύρια κομμάτια – και μόνο περίπου 1% σε έκθεση ανά πάσα στιγμή. Μερικά από τα πιο υψηλού προφίλ εκθέματα είναι επίσης μερικά από τα πιο αμφιλεγόμενα, με εκστρατείες δεκαετιών για την επιστροφή αντικειμένων όπως αρχαία γλυπτά στην Ελλάδα ή ανεκτίμητες πλάκες στην Αφρική.

Τι σημαίνει λοιπόν στην πράξη η πολιτιστική αποκατάσταση; Θα απογυμνωθούν τα μουσεία της Ευρώπης από αντικείμενα που προέρχονται αρχικά από άλλο μέρος;

Ο Dan Hicks είναι καθηγητής Σύγχρονης Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συγγραφέας του πρόσφατου βιβλίου «Brutish Museums» που διερευνά ζητήματα σχετικά με την πολιτιστική αποκατάσταση, τον επαναπατρισμό και την αποαποικιοποίηση των μουσείων.

«Υπάρχουν πολλές λανθασμένες αναφορές σχετικά με το ζήτημα της αποκατάστασης», λέει ο καθηγητής Χικς στο Euronews.

“Κανείς σε αυτόν τον χώρο δεν το βλέπει πραγματικά ως ζήτημα επιστροφής, μάλλον ως ερώτηση για το να είμαστε ανοιχτοί στο να ανταποδώσουμε όταν ρωτάμε κατά περίπτωση. Κάτι που φυσικά το κάνουμε ήδη”, λέει.

«Μερικές από τις πιο δυνατές και επίμονες εκκλήσεις για πολιτιστική αποκατάσταση αφορούν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα – τεράστια γλυπτά που ελήφθησαν από την Ελλάδα στις αρχές του 1800 και τα μπρούτζια του Μπενίν – λεηλατήθηκαν σε μια αιματηρή βρετανική επιδρομή από ένα βασιλικό παλάτι στη σύγχρονη Νιγηρία το 1897, ανεκτίμητα τεχνουργήματα του πολιτισμού Έντο που χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζορτζ Όσμπορν έγινε πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου πέρυσι και πρότεινε να δανείσει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πίσω στην Ελλάδα για περιορισμένο χρονικό διάστημα, αν και οι Έλληνες επιμένουν να επιστραφούν οριστικά τα γλυπτά».

Το Βρετανικό Μουσείο λέει στο Euronews ότι οι διαχειριστές εξετάζουν όλα τα αιτήματα για επαναπατρισμό και αποκατάσταση κατά περίπτωση

“Η έρευνα στην ιστορία της συλλογής στο σύνολό της και των μεμονωμένων αντικειμένων σε αυτήν βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτό περιλαμβάνει έρευνα με βάση αντικείμενα και αρχειακή έρευνα τόσο στο ίδιο το Βρετανικό Μουσείο όσο και αλλού. Πολλά αντικείμενα αποτελούν μέρος της συλλογής για εκατοντάδες χρόνια, οπότε δεν είναι πάντα δυνατό να γνωρίζουμε την πλήρη ιστορία τους», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το μουσείο.

Ο καθηγητής Χικς λέει ότι η διαδικασία δεν αφορά το άδειασμα των μουσειακών συλλογών.

“Δεν πρόκειται απολύτως για κάθε αντικείμενο να πηγαίνει με κάποια περίεργη λογική στο μέρος που φτιάχτηκε. Τα αντικείμενα πάντα κυκλοφορούσαν”, εξηγεί.

“Το ερώτημα είναι πότε έχουν ληφθεί αντικείμενα και η επιστροφή τους είναι αντικείμενο ζήτησης. Τα μουσεία πρέπει να είναι ανοιχτά σε κάτι άλλο από το να κλείνουν τα αυτιά τους και να λένε ποτέ, ποτέ, ποτέ.”