Οι βάσεις και η κολώνα του Παναθηναϊκού

Τι αναφερει στο blog του στο SDNA

Ο Χρήστος Σερέλης και οι συνεργάτες του προσπαθούν να ξαναβάλουν την ομάδα στη σωστή βάση. Με αρχές. Με αρχή μέση και τέλος στο παιχνίδι. Με στόχευση. Το πρωτεύον είναι η άμυνα. Αλλά από την άλλη υπάρχει και η κυκλοφορία της μπάλας, υπάρχουν οι αποστάσεις και υπάρχει και η στόχευση. Κάτι το οποίο στον φετινό Παναθηναϊκό το είχαμε ξεχάσει. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα της στόχευσης είναι η τελείως διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση που έχει πλέον η ομάδα απέναντι στον Γιώργο Παπαγιάννη. Ο Έλληνας σέντερ, είτε είναι σε καλό βράδυ, είτε είναι σε κακό βράδυ, έχει σταματήσει πλέον να παραστάνει το… τρόλει και έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Στο επιθετικό του κομμάτι. Γιατί αμυντικά είτε σε ατομικό, είτε σε ομαδικό επίπεδο ήταν ανέκαθεν εντός πνεύματος.

Ο ψηλός του «τριφυλλιού» χθες ήταν κάτι περισσότερο από εντυπωσιακός. Ήταν επιβλητικός. Ήταν κυρίαρχος. Και το… κράξιμο που έχει φάει κατά καιρούς εν πολλοίς δικαιολογείται γιατί όλοι θέλουν να βλέπουν τον χθεσινό Παπαγιάννη. Όταν ο Παπαγιάννης αποδεικνύει στην πράξη ποιο μπάσκετ μπορεί να παίξει πραγματικά, όλα τα υπόλοιπα, οτιδήποτε λιγότερο είναι αδικία για τον ίδιο του τον εαυτό. Μετά την εντυπωσιακή βελτίωσή του στο μακρινό σουτ, μετά τα αδιανόητα ποσοστά που έχει έξω από τη γραμμή του τρίποντου, σιγά-σιγά ο Παπαγιάννης αρχίζει να δείχνει βελτίωση και στην μεγαλύτερη αγωνιστική του αδυναμία. Το παιχνίδι με πλάτη. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού χθες προσπαθούσε να ποστάρει συνεχώς, πάλευε για μια καλύτερη θέση και την ίδια ώρα οι συμπαίκτες του τον έψαχναν ολοένα και περισσότερο.

Δύο ακόμα στοιχεία για τον Έλληνα σέντερ. Το χθεσινό σύνθημα που ακούστηκε στο ΟΑΚΑ με το όνομά του ίσως να είναι αυτό που έψαχνε. Αυτό που περίμενα. Αυτό που διακαώς επιθυμούσε. Έχει ακούσει πολλά, έχει δεχθεί σκληρή κριτική, έχει μπει στο στόχαστρο. Όμως δεν τα παράτησε, αλλά συνέχισε να δουλεύει ακόμα περισσότερο και αυτό φαίνεται στο παρκέ.