Η πρωταγωνίστρια της ταινίας «Νάρνια» αποκάλυψε ότι πήγε να χάσει το χέρι της από σαρκοφαγική μόλυνση

Μια ηθοποιός, που πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Το Χρονικό της Νάρνια» ευχαρίστησε δημοσίως το νοσοκομείο που την «φρόντισε εξαιρετικά» όταν προσβλήθηκε από μια σαρκοφάγο ασθένεια.

View this post on Instagram

A post shared by Georgie Henley (@georgiehenley)

Ο λόγος για την Τζόρτζι Χένλεϊ, 27 ετών, που υποδύθηκε την Λούσι Πέβενσι στην κινηματογραφική τριλογία, εισήχθη στο νοσοκομείο Άντενμπρουκ του Κέιμπριτζ με νεκρωτική περιτονίτιδα, σε ηλικία 18 ετών.

Όπως είπε, η λοίμωξη είχε «προκαλέσει χάος» στο σώμα της, αλλά το νοσοκομείο έσωσε το χέρι της με «εκτεταμένη» χειρουργική επέμβαση.

Η Τζόρτζι Χένλεϊ έπαιζε τον ρόλο της Λούσι, το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά Πέβενσι στις ταινίες «Το χρονικό της Νάρνια: Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα», «Το χρονικό της Νάρνια: Ο πρίγκιπας Κάσπιαν» και «Το χρονικό της Νάρνια: Ο ταξιδιώτης της αυγής», μεταξύ 2005 και 2008.

Το 2013, βρισκόταν στην έκτη εβδομάδα φοίτησής της στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όταν προσβλήθηκε από αυτό που περιέγραψε ως «μια σπάνια και τιμωρητική λοίμωξη που σχεδόν μου στοίχισε τη ζωή και προκάλεσε χάος σε όλο μου το σώμα».

Πώς έσωσε το χέρι της

Η νεκρωτική περιτονίτιδα μπορεί να εμφανιστεί εάν μια πληγή μολυνθεί και χρειάζεται άμεση νοσοκομειακή περίθαλψη, δήλωσε το NHS.

Σε ανάρτηση στο Instagram, η Τζόρτζια Χένλεϊ ανέφερε ότι, προκειμένου να αποτρέψει τον ακρωτηριασμό του αριστερού της χεριού και βραχίονα, υποβλήθηκε σε «εξαντλητική χειρουργική επέμβαση και αργότερα σε εκτεταμένη επανορθωτική χειρουργική επέμβαση που είχε ως αποτέλεσμα μια σειρά από δερματικά μοσχεύματα και ουλές».

View this post on Instagram

A post shared by Georgie Henley (@georgiehenley)

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω το νοσοκομείο Άντενμπρουκ για την εξαιρετική φροντίδα του», τόνισε.

Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι ενώ υπήρξε «ανοιχτή» για τα σημάδια της στην προσωπική της ζωή, μόνο τώρα, εννέα χρόνια αργότερα, αισθάνθηκε ικανή να αποκαλύψει τα σημάδια της και στον εργασιακό της χώρο.

«Μου πήρε πολύ καιρό να αναρρώσω τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, αλλά ήλπιζα ότι μια μέρα θα ερχόταν η κατάλληλη στιγμή να μιλήσω για ό,τι συνέβη… Σήμερα είναι μια αρχή», δήλωσε.

«Η βιομηχανία στην οποία ανήκω συχνά εστιάζει σε μια πολύ στενή ιδέα του τι θεωρείται αισθητική «τελειότητα» και ανησυχούσα ότι τα σημάδια μου θα με εμπόδιζαν να βρω δουλειά», συνέχισε ενώ πρόσθεσε ότι τα σημάδια της «δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπομαι» και «δεν επηρεάζουν την ικανότητά μου ως ηθοποιό».