Ανησυχίες για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η προεκλογική συζήτηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει επικεντρωθεί στην κρισιμότητα του αποτελέσματος των ευρωεκλογών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Θα έλεγε κανείς ότι περισσότερο έχουν απασχολήσει ζητήματα επικοινωνιακά που προβάλλονται από τα κομματικά επιτελεία και περιστατικά που προσβάλλουν την Ελληνική Βουλή και οξύνουν την τοξικότητα του προεκλογικού κλίματος.

Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στην εσωτερική πολιτική της χώρας, καθιστώντας τις ευρωπαϊκές εκλογές παρόμοιες με τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ. Είναι σαν να αγνοούμε ακόμη ότι, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνονται οι αποφάσεις για το 80% των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Για παράδειγμα, φαίνεται να ξεχνάμε ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, μαζί με ορισμένους Έλληνες πολιτικούς που ανέλαβαν το κόστος, και κυρίως με τις θυσίες του ελληνικού λαού, συνέβαλε αποφασιστικά στη διάσωση της Ελλάδας και ότι τα πρωτοφανή ποσά των κονδυλίων για την ανασυγκρότηση αποτελούν τη βάση για τις προσπάθειες ανοικοδόμησης και ανάπτυξης της χώρας

Ωστόσο, η Ευρώπη ανησυχεί για το μέλλον της. Η ανησυχία αυτή έχει εκφραστεί με έντονο τρόπο από αρκετούς αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Ο Πρόεδρος Μακρόν μίλησε πρόσφατα για τους “θανάσιμους κινδύνους” που αντιμετωπίζει η ΕΕ, προτείνοντας ριζικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο και τους κανόνες λειτουργίας της. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα μίλησε για “παρακμή” και πρότεινε την άμεση ενοποίηση των χρηματοπιστωτικών, ενεργειακών και τηλεπικοινωνιακών αγορών, ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι παρουσίασε συγκεκριμένα σχέδια για τον ανταγωνισμό με τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου.

Οι ανησυχίες των Ευρωπαίων είναι απολύτως κατανοητές. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει δύο πολέμους που μαίνονται στη γεωπολιτική της γειτονιά και η ειρήνη στην περιοχή απειλείται για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμη και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις βυθίζονται στην οικονομική ύφεση, διευκολύνοντας τις ακροδεξιές λαϊκιστικές δυνάμεις να επεκτείνουν την επιρροή τους απειλώντας να αλλάξουν σημαντικά την πολιτική ισορροπία δυνάμεων. Και όλα αυτά με τον φόβο μιας επανεκλογής  του Ντόναλντ Τραμπ που απειλεί τον πλανήτη υπέρ των αυταρχικών καθεστώτων.

Τέτοια ζητήματα θα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της εκλογικής συζήτησης, με βάση τις διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων που διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο. Και όχι φυσικά ο καυγάς για τις ψήφους των έκπτωτων πλέον «Σπαρτιατών» ή για το αν θα μπορούν να πάνε στην εκκλησία οι βουλευτές που έπραξαν το αυτονόητο αναγνωρίζοντας στα ομόφυλα ζευγάρια τα ίδια συνταγματικά δικαιώματα που έχουν οι πολίτες αυτής της χώρας.

Η ψηφοφορία της 9ης Ιουνίου είναι πολύ σημαντική. Πρόκειται ίσως για τις πιο κρίσιμες ευρωπαϊκές εκλογές αυτού του αιώνα.  Γι’ αυτό και δεν μας αξίζει να υποβαθμίζουμε προκλητικά τη δημόσια συζήτηση περί Ευρώπης που διεξάγεται στη χώρα μας, η οποία πρέπει να αναβαθμιστεί πριν να είναι πολύ αργά.