Γιατί η κυβέρνηση βγαίνει μόνο κερδισμένη στο Σκοπιανό

Η χρονική συγκυρία είναι ιδανική για την κυβέρνηση να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της, με το Σκοπιανό να τίθεται υπό τους δικούς της όρους, παρά τις προτάσεις Νίμιτς με τον όρο "Μακεδονία". Καμία συμβιβαστική λύση δεν υπάρχει εκεί εξάλλου αν αναλογιστεί κανείς ότι τουλάχιστον σε εθνικό, συνειδησιακό επίπεδο οι Έλληνες αντιδρούν σε αυτή την "επιλογή".

Παράλληλα, η τρίτη αξιολόγηση κλείνει μετά και το "πράσινο φως" από το Euroworking group, όπερ μεθερμηνευόμενον με αριθμούς σε 6-7 δισεκατομμύρια που αναλογούν στην Ελλάδα. Κοινώς, το Eurogroup της Δευτέρας πλησιάζει με τους καλύτερους οικονομικούς οιωνούς και μάλιστα σε μία ιστορική (ξανά) συγκυρία: το Σκοπιανό και πώς επιτέλους θα ονομάζεται η ΠΓΔΜ. 

Την Κυριακή ετοιμάζονται συλλαλητήρια αλλά η κυβέρνηση με μία κίνηση ματ του Αλέξη Τσίπρα κατάφερε ήδη να στρέψει τα βλέμματα και τις ανησυχίες μακριά από τις δόσεις και τις υποδόσεις των δανειστών και  να πάρει τις "ευλογίες" του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου σε ένα θέμα που η "άθεη" κυβέρνηση φαινόταν αντίθετη με την Εκκλησία. Κι όμως. Κυβέρνηση και Εκκλησία συντάχθηκαν.  

Ο πρωθυπουργός, ενημερώθηκε χθες από τον Νίκο Κοτζιά και η επόμενη, ομολογουμένως δαιμόνια κίνηση, ήταν να πληροφορήσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Όχι τους θεσμικά αρμόδιους. Όχι τη βουλή. Και να καταφέρει μάλιστα να πάρει και την ευχή του επίσημου κλήρου, αποτάσσοντας από κοινού τα κάθε λογής συλλαλητήρια.

Την ίδια στιγμή, στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, το αμαρτωλό παρελθόν της δεξιάς δεν της επιτρέπει μεγαλοστομίες και φανφάρες με στομφώδεις ανακοινώσεις. Ή μάλλον μόνο αυτό της επιτρέπει. Ανακοινώσεις εκ του ασφαλούς. Καθώς για διάφορους ιστορικούς, πολιτικούς και ενοχικούς λόγους το «Σκοπιανό» αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του κόμματος της Δεξιάς. Η "απενοχοποιημένη" στάση επίθεσης- άμυνας της Νέας Δημοκρατίας αναφορικά με το Σκοπιανό μάλλον δεν ευνοεί το κόμμα της Πειραιώς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίδραση Σαμαρά στην κριτική του Αλέξη Τσίπρα κατά την ομιλία του στην Κ.Ε του Σύριζα. Παραθέτω σχετικά:

Αλέξης Τσίπρας: «Υπάρχει παράθυρο ευκαιρίας ώστε να λυθεί οριστικά ένα ζήτημα που φορτώθηκε στη χώρα από το 1992. Τότε που η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά και η χώρα, είχε την ατυχία να έχει ως Υπουργό Εξωτερικών τον κύριο Σαμαρά, ο οποίος προτίμησε να οικοδομήσει την προσωπική πολιτική του καριέρα, παρά να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος, με τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για τη χώρα.Οι κραυγές και ο παροξυσμός είναι χαρακτηριστικό των πατριδοκάπηλων αλλά μόνο ο διάλογος και η νηφαλιότητα προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην πατρίδα».

Άμεση απάντηση Σαμαρά: "Το να λέει αυτά ο κ. Τσίπρας είναι τίτλος τιμής για εμένα». Τέλος.

Και μέσα σε όλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα είναι η τελευταία που ενδιαφέρεται να λυθεί άμεσα και ουσιαστικά το Σκοπιανό. Η Ουάσιγκτον πιέζει για λύση πριν τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, τα Σκόπια φαίνεται ότι βιάζονται και οι Βρυξέλλες θα ήθελαν να λυθεί το θέμα αφού θεωρούν ότι θα είναι παράγοντας ομαλότητας. Και η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί και δρα έχοντας όντως τον χρόνο με το μέρος της. 

Αν λυθεί, έχει καλώς. Ιδιαίτερα μάλιστα εάν η ιστορική λύση στο Σκοπιανό συνδυαστεί χρονικά με την επικείμενη και πολυσυζητημένη καλοκαιρινή έξοδο από τα μνημόνια.

Εάν πάλι δεν ευδοκιμήσει η επίλυση του Σκοπιανού, ούτε μετά τη συνάντηση Τσίπρα – Ζάεφ στις 24 Ιανουαρίου στο Νταβός, δε χάθηκε και τίποτα. Τα επόμενα 25 χρόνια…προσπαθούμε πάλι. 

Εν τω μεταξύ ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση θα έχει καταφέρει να θέτει όρους, να κλείνει αξιολογήσεις, να περνά πολυνομοσχέδια, να παίρνει δόσεις και να εξασφαλίζει κοινωνική συναίνεση με τις ευλογίες της εκκλησίας.