Ουκρανία ΝΑΤΟ: O λόγος που η Ρωσία αντιδρά

Ουκρανία ΝΑΤΟ: Συνεχίζεται ακατάπαυστα η ένταση κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας με την Ουκρανία, με την Μόσχα να ενισχύει την στρατιωτική της παρουσία.

Η Ουκρανική κρίση συνεχίζει να απασχολεί τα διεθνή ΜΜΕ, με τους ηγέτες της ΕΕ να έχουν ήδη συνεδριάσει για την αυξανόμενη ένταση. Η Μόσχα φαίνεται να κλιμακώνει με την στρατιωτική της δύναμη να εκτιμάται περίπου στους 130.000 στρατιώτες.

Από την άλλη, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αρνήθηκε ότι έχει οποιαδήποτε πρόθεση να εισβάλει στο γειτονικό κράτος, αλλά υπέβαλε στη Δύση μια σειρά από αιτήματα, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού της ανατολικής επέκτασης των μελών του ΝΑΤΟ σε πρώην σοβιετικά κράτη και τον περιορισμό της στρατιωτικής δραστηριότητας των ΗΠΑ και της συμμαχίας. στο κατώφλι της Ρωσίας.

Μία μακροχρόνια εμμονή του Πούτιν

Εν τω μεταξύ, η Μόσχα έχει μεταφέρει 30.000 στρατιώτες και υλικό στη γειτονική Λευκορωσία για στρατιωτικές ασκήσεις, το Κίεβο απαντά με δικά του ασκήσεις με drone και αντιαρματικές ασκήσεις και η Ουάσιγκτον εξετάζει το ενδεχόμενο να στείλει χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες σε συμμάχους του ΝΑΤΟ στη Βαλτική και την Ανατολική Ευρώπη, σύμφωνα με πληροφορίες.

Το θέμα του αποκλεισμού της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ ήταν μια μακροχρόνια εμμονή για τον κ. Πούτιν, ο οποίος θυμάται με πικρία τον απόηχο της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης υπό τον προκάτοχό του Μπόρις Γέλτσιν τη δεκαετία του 1990 ως «μια δεκαετία ταπείνωσης» στην οποία οι ΗΠΑ του Μπιλ Κλίντον «επέβαλε το όραμά της για την τάξη στην Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένου του Κοσσυφοπεδίου το 1999) ενώ οι Ρώσοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο από το να παραμείνουν δίπλα τους και να παρακολουθούν», σύμφωνα με τον ειδικό στις διπλωματικές σχέσεις Τζέιμς Γκόλντγκαϊερ.

Ο κ. Γέλτσιν όντως έγραψε στον κ. Κλίντον τον Σεπτέμβριο του 1993 εκφράζοντας παρόμοιες ανησυχίες, ωστόσο, λέγοντας: «Κατανοούμε, φυσικά, ότι οποιαδήποτε πιθανή ένταξη χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ δεν θα οδηγήσει αυτόματα στη συμμαχία να στραφεί κατά κάποιο τρόπο εναντίον της Ρωσίας, αλλά είναι σημαντικό. να λάβουμε υπόψη πώς μπορεί να αντιδράσει η κοινή μας γνώμη σε αυτό το βήμα». Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι ανησυχίες, υπογράφηκε το 1997 η Ιδρυτική Πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσίας, μια πολιτική συμφωνία που δηλώνει ρητά ότι: «Το ΝΑΤΟ και η Ρωσία δεν θεωρούν ο ένας τον άλλον αντίπαλο».

Γιατί αντιδρά ο Πούτιν

Ωστόσο, ο κ. Πούτιν λέγεται ότι αγανακτεί λόγω τη σταδιακή επέκταση της συμμαχίας προς τα ανατολικά, που είδε τους πρώην σοβιετικούς δορυφόρους της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας να προσχωρούν το 1999, ακολουθούμενες από τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία. 2004.

Επιλέγει να ερμηνεύσει τη στρατολόγηση αυτών των εθνών ως παραβίαση μιας υπόσχεσης που φέρεται να είχε δώσει ο τότε υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη Μόσχα τον Φεβρουάριο του 1990 για να συζητήσουν την επανένωση της Γερμανίας μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Πιθανοί μελλοντικοί στόχοι

Χωρίς η Ουκρανία να είναι μέρος της συμμαχίας, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία υποχρέωση συνθήκης να τους βοηθήσουν σε περίπτωση επίθεσης της Ρωσίας, ενώ αυτές οι διαβεβαιώσεις ασφαλείας επεκτείνονται σε γειτονικά κράτη της Βαλτικής, όπως η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία από τότε που υπέγραψαν την εισαγωγή του 2004 .

Και οι τρεις θα μπορούσαν να γίνουν πιθανοί μελλοντικοί στόχοι για τη ρωσική προσάρτηση, παρεμπιπτόντως, εάν επιτραπεί στις τρέχουσες επιθέσεις να προχωρήσουν ανεξέλεγκτα και αφήσουν τον κ. Πούτιν να αισθάνεται θάρρος.

Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα με Μπάιντεν

Τούτου λεχθέντος, η καταιγιστική ρητορική του κ. Μπάιντεν υποδηλώνει έντονα ότι είναι διατεθειμένος να παρέμβει με κάποια μορφή, ακόμα κι αν αυτό δεν σημαίνει αμερικανικές μπότες στο έδαφος. Οι ΗΠΑ παρείχαν στην Ουκρανία αμυντική στρατιωτική βοήθεια 200 εκατομμυρίων δολαρίων τον Ιανουάριο (και έχουν δώσει 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2014) ενώ το Πεντάγωνο είπε ότι έχει ήδη 200 στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς σταθμευμένους στη χώρα.

Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν σκληρές οικονομικές κυρώσεις και διπλωματική απομόνωση. Εάν επρόκειτο να προσφέρει περισσότερους άμεσους αμυντικούς πόρους, οι ΗΠΑ θα ήταν σε θέση να παράσχουν στην Ουκρανία ένα ευρύ φάσμα βοήθειας δωρεάν, από συστήματα αεράμυνας, αντιαρματικά και αντιπλοϊκά συστήματα, ηλεκτρονικό πόλεμο και συστήματα κυβερνοάμυνας έως προμήθειες φορητών όπλων και πυρομαχικών πυροβολικού.

Με πληροφορίες από το Independent