Άλλοθι στην όξυνση ή δημοκρατική αντιπαράθεση;

Στην σημερινή συγκυρία, αυτό το σχήμα λαϊκιστικής συμπεριφοράς εφαρμόζεται εμπειρικά στην στάση και την συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Αλέξη Τσίπρα

Έχει πολλαπλά καταδειχθεί ότι, στην λαϊκιστική αντίληψη της πολιτικής, όταν ο λαικιστής πολιτικός στριμώχνεται πολιτικά λόγω της ελλειμματικής επεξεργασίας θέσεων και εναλλακτικών προτάσεων, καταφεύγει στην ολόπλευρη πυροδότηση της αντιπαράθεσης με τον βασικό πολιτικό αντίπαλο, η οποία φθάνει ακόμη και στην «θεατρική», την δραματική αποχώρηση από το ίδια τα θεσμικά πεδία της αναμέτρησης μαζί του. Στην περίπτωση αυτή, το «πεζοδρόμιο» γίνεται το πεδίο της πολιτικής διαπάλης και η γενικόλογη έγκληση του λαϊκού παράγοντα, το αναγκαίο παρακολούθημά του, στην στρατηγική της κατάκτησης της εξουσίας (Pappas, 2019). Οι δρόμοι που διανοίγονται για τον έλλογο πολιτικό αντίπαλο δεν είναι πολλοί σε αυτήν την οριακή συνθήκη: είτε ακολουθεί τον λαϊκιστή πολιτικό στην εκτός ορίων σύγκρουση, στην μετωπική αντιπαράθεση, είτε διατηρεί την ψυχραιμία και την αυτοσυγκράτησή του και επιμένει να αναμετράται με τον λαϊκιστή στα προβλεπόμενα θεσμικά πλαίσια.

Στην σημερινή συγκυρία, αυτό το σχήμα λαϊκιστικής συμπεριφοράς εφαρμόζεται εμπειρικά στην στάση και την συμπεριφορά του Σύριζα και του κ. Αλέξη Τσίπρα. Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται σταθερά πίσω από τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ελάχιστους μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές και αποφασίζει να εγκαταλείψει το Κοινοβούλιο, τον κατ’ εξοχήν θεσμικό χώρο πολιτικού διαλόγου και ανταλλαγής πολιτικών επιχειρημάτων και προγραμματικών θέσεων. Συμμετρικά, οι διέξοδοι, που διανοίγονται για τον πρωθυπουργό, είναι είτε να διολισθήσει στην εκτός ορίων σύγκρουση στο «πεζοδρόμιο», όπως ζητεί ο κ. Τσίπρας, είτε να διατηρήσει τον πολιτικό αυτοέλεγχό του και να συνεχίσει να δίνει την μάχη των ιδεών και των προγραμμάτων εντός του Κοινοβουλίου.

Ο ολισθηρός δρόμος της ακόμη μεγαλύτερης τροφοδότησης της έντασης είναι προφανής και παραπλανητικός για το κυβερνών κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να ακολουθήσει την «στρατηγική Τσίπρα» και να παροτρύνει το εκλογικό της ακροατήριο σε «κινηματικούς ακτιβισμούς», με ό,τι αυτοί θα μπορούσαν να συνεπάγονται για το επίπεδο του φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί το περιθώριο να απαντήσει στην ένταση με ένταση, ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την έως τώρα πολιτική διαδρομή του. Ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Κώστας Καραμανλής επισημαίνει, με σημερινή παρέμβασή του, τους κινδύνους και τις απειλές μιας τέτοιας στρατηγικής. «Δεν θα επιθυμούσα η ΝΔ να δώσει άλλοθι στην όξυνση που επιχειρεί ο Σύριζα», δηλώνει ο κ. Κώστας Καραμανλής σε πρωινή τηλεοπτική του συνέντευξη. Οι λόγοι υπογραμμίζονται καίρια από τον κ. Καραμανλή, ο οποίος τονίζει πως η λαϊκιστική ρητορική της τοξικής δημαγωγίας και της προσπάθειας διχοτομική διαίρεσης του κοινωνικού σώματος εκτρέφει τις ακραίες κομματικές επιλογές και απωθεί ιδιαίτερα τους νέους από τα πολιτικά πράγματα.

Ο κ. Κώστας Καραμανλής ανήκει στην ίδια ηλικιακή γενιά με τον πρόεδρο του Σύριζα κ. Αλέξη Τσίπρα. Ο υπουργός, όμως, προτιμά να αναμετράται πολιτικά, προγραμματικά και θεσμικά με τον αντίπαλό του, προφυλάσσοντας με την συμπεριφορά του την δημοκρατική αντιπαράθεση. Εκεί όπου ο ψευδεπίγραφα προοδευτικός κ. Τσίπρας ελεεινολογεί τον αντίπαλό του με τον πιο δημοκρατικά απρεπή τρόπο, κάνοντας λόγο για «δημοκρατική εκτροπή Μητσοτάκη», ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών προτιμά να μιλά στη βάση του έργου του. Όπως ακριβώς πράττει ένας αυθεντικά σύγχρονος, προοδευτικός πολιτικός, που δεν απαιτεί κάποια μεταφυσικού τύπου πίστη, αλλά επιζητεί την πειθώ του συνομιλητή του.