Η επιτροπή Γεραπετρίτη και ο Σύριζα

Σε θέμα αντιπολιτευτικής αιχμής αναδεικνύει ο Σύριζα και το πολιτικό – πνευματικό του επιτελείο την ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων και την αποστολή της. Προσπάθειες συγκάλυψης και ωμές παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη καταγγέλλει η Κουμουνδούρου με ανακοινώσεις – μνημεία μορφωτικού και πολιτικού αναχρονισμού. Επιχειρώντας να αντιστρέψει με νεοσταλινικούς τρόπους τους όρους της πραγματικότητας, ο Σύριζα μέμφεται τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή μιλά για «διαχρονικές ευθύνες» και για την κύρια ευθύνη που περικλείει ένα ανθρώπινο λάθος και άρα, κατά τη λογική της Κουμουνδούρου, να προκαταλάβει την έρευνα της Δικαιοσύνης και να επικυρώσει προεκλογικά την ετυμηγορία του προέδρου της ΝΔ και της κυβέρνησης.

Διαχρονικές είναι οι κεντρικές πολιτικές ευθύνες για την περιορισμένη αξιοποίηση του πλέον φιλικού στο φυσικό περιβάλλον και στο βαλάντιο των υλικά μεσαίων και κατώτερων εισοδημάτων. Κι αν κάποιο πολιτικό κόμμα θα έπρεπε να αποφύγει για λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας την αναζήτηση διαχρονικών ευθυνών, αυτό δεν θα ήταν σίγουρα ο Σύριζα με την – μάλλον ιστορικής αξίας πλέον – διακυβέρνησή του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόλμησε λοιπόν αυτό που ο σημερινός εκλογομέτρης Τσίπρας χρειάζεται δυο πολιτικές ζωές για να αποτολμήσει. Στη συνέχεια, εγκαλείται σχεδόν σύσσωμη η κυβέρνηση για ωμή παρέμβαση στο χώρο της Δικαιοσύνης μέσω της επιτροπής Γεραπετρίτη. Εκτός από τον πρωθυπουργό, οι κ. κ. Άρης Σκέρτσος και Γιάννης Οικονόμου θεωρείται ότι προσπαθούν να αλώσουν την Δικαιοσύνη, γιατί προβλήθηκε η άποψη ότι η Επιτροπή (Γεραπετρίτη) είναι «το πρώτο επίπεδο» και ότι «δίπλα σε αυτή την Επιτροπή υπάρχει και η Δικαιοσύνη».

Κι όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σημαδεύει σωστά όταν κάνει τη διάκριση Επιτροπής και Δικαιοσύνςη, παρά τα μελοδραματικά θέσμια της αριστεράς. Σκοπός της εν λόγω Επιτροπής είναι να διερευνήσει τα συστημικά/δομικά αίτια που οδήγησαν στην τραγωδία, τις παθολογίες, τις αδράνειες που υπήρξαν, εφόσον υπήρξαν διαχρονικά και όχι βεβαίως για να αποδοθούν ευθύνες κάτι που αποτελεί αντικείμενο της δικαστικής έρευνας, όπως ο ίδιος ο υπουργός Επικρατείας έχει ήδη καταστήσει σαφές.

Συνολικότερα, η συγκεκριμένη Επιτροπή, αποτελούμενη από δύο πανεπιστημιακούς και έναν ανώτατο δικαστικό, είναι τυπική έκφραση των επιτροπών σοφών στα σύγχρονα, πλουραλιστικά – πολυφωνικά κράτη, παρά το ότι αυτό δεν προβλέπεται στις βαθιές αλτουσεριανές επεξεργασίες για το κράτος. Συγκροτούνται από ειδικούς υψηλής επιστημονικής κατάρτισης, μετά από πρόσκληση και παραίνεση του δημοκρατικά εκλεγμένου εκτελεστικού, γιατί ακριβώς εκεί όπου υπερτερούν οι «σοφοί», υστερούν οι δημοκρατικά εκλεγμένοι φορείς της εκτελεστικής λειτουργίας και τούμπαλιν: οι πρώτοι στη γνώση, οι δεύτεροι στο βαθμό δημοκρατικής νομιμοποίησης και αποδοχής.

Για να γίνει βέβαια αυτό αντιληπτό, θα πρέπει να έχει ξεκόψει κανείς από απελευθερωτικές αναγνώσεις της γνώσης και να έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την δημοκρατική δόμηση των σύγχρονων κρατών. Ήταν όμως και εκείνη η εβδομηντάχρονη επέτειος από την αποδημία οτυ «πατερούλη» που θα επέδρασε στο πολιτικό σκεπτικό των αρχαιοτέρων του Σύριζα, με τις οργανικές αντιλήψεις για υλιστικά σφυρηλατημένη γνώση και ταξική κρατική οντότητα. Χρόνια σας πολλά, σύντροφοι!